í sær sjálvum og eru meira avslappað. Og tey eru nógv minni bundin av okkum starvsfólkum. Tað ger okkara arbeiði lættari og skapar trivnað fyri øll, staðfestir Valborg Josephsen, sum í næstum fer undir

spell. Nú skulu vit hjálpa tær á føtur aftur, so tú kanst byrja av nýggjum og halda fram at tryggja okkara fyritøku uppaftur størri yvirskot. Nú er tað er onki nýtt í, at marknaðarkreftirnar hava frítt spæl

ikki verið føroyskir politikarar, sum gjørdu av, hvussu vit skipa samfelagið, so tað hóskar best til okkara umstøður? Hví mótmæla løgtingslimirnir fyri Norðurstreymoy ikki harðligari, nú almenn arbeiðspláss

at tiltøk fara at verða sett í verk í komandi tíðum. Tað, sum hendi í tinginum, er so groft brot á okkara fakfelagsrættindini, at tað kann ikki standa ósvarað. Formaðurin í Starvsmannafelagnum sigur, at

seg hava rætt til. Hettar eru sjálvsøgt rættindi arbeiðstakaranna í einum framkomnum samfelag sum okkara - tí alt gott um tað. Munurin á arbeiðsmarknaðinum í Føroyum og øðrum arbeiðsmarknaðum er tó tann

náttúrliga umskiftan í fiskiskapinum orsaka av ymiskum náttúrugivnum fortreytum og í minni mun orsaka av okkara veiðuinnsatsi tey seinastu árini. Tað er bláoygd at halda at vit hava eina vitan og gransking sum

fáa eina farleið so langt frá politisku skipanini sum gjørligt, er rætt, men soleiðis sum samfelag okkara er uppbygt, verða krøv sett til almenna samfelagið, serliga nú sjóvegisfarleiðirnar fækkast. Vit

haldi, at Landssjúkrahúsið er ov skjótt til at fara út og fremja samhugatiltøk í staðin fyri at verja okkara kundar, sjúklingarnar, ið verða sleptir upp á fjall. Vit skulu minnast til, at Landssjúkrahúsið er

Mandela, kann hugsa soleiðis, tá tú hugsar um hansara lív. Slíkt kundu vit uttan iva lært nakað av um okkara leiðir. Hvør var fyrsta bókin, tú las? - Tað minnist eg ikki, tí eg las so nógv ymiskt sum barn.

flestu føroyingar ongantíð hava upplivað. Væl vitandi at hetta er ogn hjá øðrum, so er dialogurin okkara alra ogn. Møguleikin at seta ynski fram og umrøða tey. Aftanfyri hesi ynski kunnu goyma seg góðar