ótrúligt og ræðuligt upplivilsi. Eitt av teimum upplivilsunum, sum seta spor og fáa ein til at hugsa. Okkara fryntliga frásøgukvinna, sum upprunaliga skuldi greiða frá á týskum, men sum skifti til enskt
landsstýrið lat gera í fullveldisskeiðnum, hómast spenningarnir, sum eisini herjaðu oyggjar okkara í kalda krígnum. Ein dagin hesin russiski garnabáturin, sum Petur var við, liggur á Molanum [...] gjørdist ein av sterkastu bastiónum Tjóðveldisfloksins, ikki minst Peturi Højgaard fyri at takka. Okk-ara vegir runnu saman á hesi politisku slóð, samskiftið var nógv og drúgt, og hann var ein áhaldandi
mvg-uppgerðir á rað verða setðgað. Óteljandi dømi eru um, at fólk fara alt ov lætt um nevndarsessir. Okkum nýtist ikki at fara so langt, sum at nevna bankanevndir – og tey risastóru endurgjaldskrøvini, [...] felags kassa, tá eiga fjølmiðlar og fólkið í Føroyum at tala at. Vit krevja so frægt av ábyrgd frá okkara ráðandi fólkum, at tey veita Taks neyðugu amboðini, so skil, ábyrgd og álit verður kring mvg-lógina
ketil fyrr, men vit høvdu roynt at spurt okkum fyri, áðrenn vit fóru avstað. Onkur hevði forklárað okkum eitt sindur, men tað var somikið lítið, at vit høvdu onki forstáilsi fingið uppá, hvussu ein slíkur [...] eru, var farið í hvønn krók. Alt hugtók okkum, maskinan og stýrhúsið, sum var tað stóra undri í okkara eygum. Eg minnist til rattið, telegrafin niður til motorin, og ikki at gloyma hillina aftantil
fremst. Lesarin er kjarnin í okkara journalistikki.« Soleiðis stendur á forsíðuni á Dimmu. Soleiðis síggja tey á Dimmu seg sjálvi. Sum lesari kundu vit hugsað okkum útsøgnina lýsta nærri, greinaða
blussaðu um náttina, men ongin loðsur kom. Tá ið tað leið nakað út á dagin kom ein trolari út. Hann kom okkum so nær, at hann preiaði okkum. Hann segði, at vit fingu ongan loðs tann dagin, tí ongin bátur kom [...] tað lukkaðist. Tá ið vit komu inn um, kom hesin vælsignaði loðsbátur út eftir. Hann fekk enda á okkum, og so var sloppið. Hetta var so fyrsti partur av túrinum. Síðan til Leith Frá Aberdeen bleiv farið [...] sigldu bara upp á mastrina tá í tíðini. Hetta hóskaði ikki til okkara brúk. Vit fingu ein mann at rigga okkum bátin um eftir føroyskum stíli. Báturin var 69 føtur til longdar og tók eini 200 skippund. Hann
Samgongan átti at skammast. Tað er lítið virðiligt fyri okkara land, at spariknívurin verður settur á kjarnuvælferðina í samfelagnum. Pensjónistar longu verða hildnir fyri gjøldur
øðrvísi, so er tað sjálvandi ein avgerð, sum má virðast. Men tá skylda okkara ráðandi fólk at siga okkum, hvussu nógv vit gjalda fyri hesa skipan í mun til tað, sum kundi verið gjørt. Men at keypa serfrøði
verulig hóttan, ella er talan um fyrigyklan. Men veruleikin er helst meiri politiskt litaður enn flestu okkara vilja ásanna. Í fleiri áratíggjur livdi vesturheimurin við »reyðu hóttanini« frá Sovjetsamveldinum [...] til hugs. Ótti tryggjar vald Moralski boðskapurin við øllum hesum er sjálvandi, at kenslan av, at okkara einamest heiløgu virðir standa uppá spæl, rættvísgerð ofta óvanlig valds- og trygdarátøk, ið kunnu [...] partur av okkara egnu lívfrøði. Øll kenna til ótta viðhvørt. Upprunin til ótta er nevnliga at finna í okkara evolutioneru fortíð, har ótti var ein neyðug fortreyt fyri at yvirliva, tí alneyðugt var at vera
matbók á skránni í februar. Ein kapping, sum føroyski kokkaúrmælingurin er sera spentur um. – Hvørgin okkara kann tíverri vera við, tá heimsins besta bók verður funnin, men jú, vónirnar eru góðar.
