upp himmiríkis dyr. Hurðina inn til Guds ríki kann bara Gud lata upp fyri menniskjum, og bara fyri Jesu Krists skuld og rættvísi hansara verður hon ein dag latin upp. Tí menniskjans rættvísi fær ongantíð [...] sostatt ein rættvísi, sum letur upp hurðina inn til Guds ríki fyri menniskjum. Og henda rættvísi er Jesu Krists rættvísi. Til Guds kemur eingin uttan eftir náðinnar smala vegi, og tí er alt tað, sum vit [...] hann longu hevur gjørt alt, ið neyðugt er. Evangeliið til okkara er, at tað finst ein náðivegur. Fyri Jesu Krists skuld vil Gud hava við okkum at gera og longu í dópinum bjóðaði hann okkum lut í lívinum saman

eingin krúna. Men hví leita til Jesu kross, um tú kanst vinna lívið við dugnasemi, ídni og peningi, kann vera spurt. Júst her kemur boðskapurin okkum øllum á møti. Við Jesu kross savnar Gud alla mannaættina

júst tað, sum týðiliga merkir frásøgnirnar um Jesu uppreisn. Vit hoyra líkasum endurljóðið av tí ófatiligu gleði, sum fylti tey fyrstu vitnini. Uppreisn Jesu er nakað heilt einastandandi. Enntá sigur Guðs [...] ikki hin einasti - fleiri fylgja honum. Tað er tað, hetta ørindi vil siga okkum. Tá ið vit lesa um Jesu uppreisn, er tað við einari sterkari kenslu av, at hon hevur ikki sín líka. Nakað líkandi er ikki

mínari hjálp. Tað er hin neyðstaddi, eisini um hann er fíggindi mín. Annars var vanliga fatanin á Jesu døgum tann, at næstin bert var landsmaðurin ella enntá bert trúarfelagin. Meðan hin skriftlærdi hugsar [...] okkum sjálvi, so at vit eisini síggja tey medmenniskju, sum Guð hevur sent á leið okkara og Hoyra Jesu orð, sum orð til okkara, tá ið hann sigur: »Far tú og ger so við«. Emil Olsen, prestur

at trúgvin kemur av at hoyra. Trúgv er at líta á Jesus og verk hansara á Golgata. Vit trúgva, at Jesu deyði og uppreisn eru nærverandi við dóp og altarborð. Har møta vit frelsaranum á serstakan hátt.

Golgata, hann læt lív av kærleika til heimin. Og hesin kærleiki er til øll, sum vilja hava lut í honum. Jesu deyði og uppreisn eru vitni um Guds kærleika til okkum menniskju. Men vit eiga at siga eitt annað

beliv hongdur upp á ein kross. Eingin krúna hevur kostað meir at bera enn tornakrúnan, hon kostaði Jesu lív. Tá Jóhannes sá inn í Himmalin, sá eitt lamb, sum var slaktað, merkini ber hann og tað kann fáa [...] undir tortur. Jesus deyði er meira ræðuligur. Tað er ein deyði undir Guds vreiði, so ræðuligur var Jesu deyði á Golgata. Og tó, so ger verk hansara tað at vit kunnu verða fylt við eini djúpari tøkk, sum

veru-liga var Messias, Sonur Guðs. Men tá hevði hann longu leingi verið ein lærus-veinur, ikki hjá Jesu-si, men hjá orði Guðs. Hvussu ið Guð enn kallar okkum, so er tað hetta, Hann kallar okkum til: At

kristin er at venda aftur til dópsins gávu, at taka ímóti hesi gávu dagliga í trúgv. Vit eru likam Jesu Krists og limir hvør fyri seg.

komin at døma, men fyri at frelsa. Og tað eigur einhvør syndari ? stórur ella lítil ? at vita. Alt Jesu virksemi í heiminum miðaði móti hesum ? at frelsa og bjarga hinum neyðstadda. Hann segði hinum sjúka