ikki mótsetningar, soleiðis sum tær kanska ljóða í okkara oyrum. Men í veruleikanum eru tvær síðir av somu søk. Tí tað at trúgva á Jesus er at geva seg yvir til hansara, so at hann letur alt tað, sum er galdandi

eru uppi á døgum og eru livandi og virkin enn sum áður. Soleiðis sær Jóhannes søgu Jesusar sum ta somu søgu, vit fylkjast um, hvørja ferð guðstænasta er ? sum vil evangelisturin minna okkum á: Eg kann

ræði. Tá vit eftir mong ár komu heimaftur at vitja, aftur gingu tað gomlu bygdargøtuna ? aftur kendu somu ljóð, vælkend mál, og tevjaðu vælkendan royk, hóast so mangt vatnið var runnið síðani seinast. Man

vera millum teirra. Hann skuldi føra sak teirra fyri Gudi og menniskjum, eins og Jesus gjørdi tað. Somu uppgávu ger Heilagi Andin í okkum, sum í dag trúgva gleðiboðskapinum. Í orðingini eina heilaga almenna

møgulig, eisini fyri okkum. Paulus talar einastaðni um, at Gud gevur okkum, sum trúgva á hann, lut í tí somu kraft, sum hann reisti Jesus upp við. Og soleiðis ger hann eisini okkum til vitni um uppreisnina.

okkum menniskjum. Og eisini vit kunnu sum Luther tala um menniskja bæði sum Guðsskapt og syndara um somu tíð, og tað veldst mangan um okkum og støðuna, vit eru í, hvørja síðu av hesum báðum vit leggja størri

til. Tað er við trúnni á Jesus Krist at vit fáa innasta longsul okkara stillaðan, og tað er í hesi somu trúgv, at hjartað finnur tann frið, sum tað tráar eftir, friðin og hvíldina hjá Gudi, sum tað ikki

Ella sjálvrættvísin kann vera tjóðskaparlig. Hini hava ikki somu mentan, ikki sama virkishug, ikki sama sinni fyri skipan og skili, ikki somu rættvísu samfelagsskipan sum vit. Men Jesus sigur okkum í s

Eisini vit, sum í dag játta syndum okkara og flýggja til náðar Guds í Kristi Jesusi, fáa at kenna tað somu gleði og tann sama friðin, sum Dávid lovprísar Gudi fyri í sálminum. Bíblian lærir okkum at: Friður

ávísa løn. Men hann fer undarliga at. Hann gevur teimum, sum bert hava arbeitt ein tíma í víngarðinum, somu løn, sum teimum, ið hava arbeitt allan dagin. Í dagliga yrki og arbeiði okkara vildi hetta sjálvsagt [...] Eingin arbeiðsmaður, einki arbeiðsmannafelag, hevði funnið seg í, at tey, sum arbeidduhálvan dag, fingu somu løn, sum tey, ið arbeiddu allan dagin, ella enntá yvirtíð. Men her er talan um eitt líknilsi, og tí