boðini komu um at Gunnar ikki longur var millum okkara. Gunnar hevur undanfarin ár sitið í einari vælvirkandi nevnd og hevur hann víst ótrúligt hegni, dugnað og starvsorku. Eg havi kent Gunnar leingi, og tann [...] nevndini at frætta um óvæntaðu og álvarsligu sjúku Gunnars og samkensla okkara er við Fríðu, dóttir teirra Elísabet við familju og teirra nærmastu. Gunnar hevur lagt nógv eftir seg til føroyingar í Íslandi [...] Fyri hetta og alt annað hann hevur gjørt fyri føroyingar í Íslandi eru vit honum takksom. At enda - Gunnar hevur verið okkum ein góður vinur, saknurin verður stórur. Æra verið minnið hansara. Vegna Føroy

einaferð spurdi meg, hvørs sonur eg var. Tá eg so segði honum, at eg var sonur Gunnar Guttesen, svaraði hann mær: “Á, Gunnar, ja, hann er av størstu monnum!” Hugsaði við mær sjálvum: “Hasin kennir nokk ikki

Tað besta honum dámdi, var at hava nógv fólk rundan um seg. Og inni hjá Ketty og Gunnarba var man altíð vælkomin. Har hevur man mangan sitið gott. At fortelja søgur var eingin sum hann. Man fór altíð

familjuni kallaði hann Gunnar gubban ella eisini Mylluabbin, hann var veruliga gubbi onkran, men øll familjan átti hann. Hvør var Gunnar? Gunnar varð sonur Gunnar Poulsen, vanliga nevndur Gunnar á Ólafløtti ella [...] ella gamli Gunnar og Katrinu. Lagnan hevur verið hørð við familjuna hjá gamla Gunnari og Katrinu. Gamli Gunnar doyði í bestu árum eins og fleiri av børnunum, sum vóru 10 í tali, doyðu í bestu árum, soleiðis [...] og verður saknurin í Sumbiar dansifelag stórur, nú Gunnar ikki er meir. Tað er ikki so nemt at lýsa ein sum Gunnar. Hann fylti nógv, har hann var, bæði so og so, hann hoyrdist, harðmæltur sum hann var

tað er sjálvsagt nakað man saknar. Eisini man tað vera hart fyri tykkum Berghild og Boga, Rannvá og Gunnar at venja tykkum við friðin, tí Høgni dámdi væl at hava fólk inni. Nú eitt ár er fari framvið, er

orðum og gávumildur sigst hann eisini at hava verið, og tað við lít. Pápi og mamma áttu 2 synir, Gunnar og Tollak og áttu tey nú 6 ommu- og abbabørn og 15 langommu og langabbabørn. Pápi var eisini ein [...] heimbygdini, Skopun, har tey høvdu tað gott og vóru í góðum hondum. Má friður verða yvir minni teirra. Gunnar

mars verður ongantíð gloymdur, tá tú so brádliga varð tikin frá okkum. Tað vardi meg ikki, Leon Gunnar góði, at eg skuldi sita og skriva minningarorð um teg, tað var tað allarsíðsta, eg hevði væntað, [...] stendur spyrjandi hví og aftur hví tú góði ikki longur ert hjá okkum. Eg skilji bara onki. Ja, Leon Gunnar, nú ert tú saman við abbanum pápabeiggjanum í einum nógv betri staði. Kanska tú álíkavæl ert spardur [...] okkum øllum, sum eftir sita, systkjum, ommum og abbanum hjá tær. Friður veri við minninum um Leon Gunnar Johannesen. Farvæl, farvæl men ikki ævigt, nei, ein stuttan dag, eitt lítið tíðarskeið, so hittast

at binda, tá flenti tú. Leon Gunnar var fittur og hjálpsamur drongur. Hann hjálpti til har, ið hann kundi, og hann segði aldri nei, um nakar bað hann um hjálp. Leon Gunnar eitur eftir pápa mínum Leon. [...] Eg og Leon Gunnar høvdu nógvar góðar løtur saman. Tá ið vit vóru í føðingardegi hjá honum, spældu vit væl saman, vit beistaðust, flentu og stuttleikaðu okkum. Vit vóru ofta í Sandvík fyrr hjá ommuni og

eina 5 krónu nú og aðra tá. Bara tú fekk eitt klemm afturfyri, so vart tú glaður. Seinni, tá eg og Gunnar búðu inni hjá tær, tá tú ikki sjálvur kláraði at gera tað, so fekk eg ordrar um at senda pengar til

Góði, elskaði Leon Gunnar. Bert fáar tímar áðrenn vanlukkan hendi, stóðu vit í skúlagarðinum og tosaðu. Vit vóru glað og í góðum lag og væntaðu sum altíð at møtast aftur um kvøldið. Men tá so eg kom til [...] óverulig og syrgilig, og tankin um ongantíð at verða í tínum selskapi meira er óberandi. Tú og eg, Leon Gunnar, hava verið ígjøgnum nógv gott saman. Vit blivu bæði doypt og konfirmerað saman í Bønhúsinum í Øravík [...] longur. Tómrúmið er ómetaliga stórt og plássið hjá tær kann ongantíð fyllast upp aftur. Góði Leon Gunnar, takk fyri alt tú hevur verið fyri meg og takk fyri tíðina, vit hava havt saman. Vit síggjast einaferð