afturímóti tí, sum vit vóru von við niðri í Bókbindaragøtu. Góði Gunnar, eg havi bara góð minni um teg. Tú var altíð glaður og positivur, eg minnist so væl, at tá vit onkuntíð klandraðust við hini børnini, vit [...] aftur, nú tú hevði búð niðri í 9 mánaðir. Eg og Muddi vóru og vitjaðu teg í summar og tað eru vit sera glað fyri, tað var deiligt sum altíð at vera saman við tær. Eg eri ein av teimum, sum kendi teg best, [...] spældu víðari. Tú hevði serligar eginleikar til at fáa alt gott og hugnaligt aftur, og serliga tað havi eg altíð virðismett teg fyri. Tú bleiv við at vera soleiðis, eisini sum vaksin, tú lýsti upp alla staðni

Djóna. Eg var smágenta, tá Magni og hon funnu saman, so alt tað eg kann minnast, hevur Begga verið ein partur av okkara familju. Tað sýnist so veruleikafjart, at tú ikki ert millum okkum longur. Tá eg siti [...] siti og hugsi um, hvussu eg best kann lýsa tín persón, er niðurstøðan heilt einføld, tú vart í roynd og veru framúrskarandi á so nógvum økjum. Tað er ikki av tilvild, at eg fyrst nevni tykkara heim. Tú dugdi [...] binda, seyma o. a. Tað var eisini uppí fleiri posar av pløggum og lutum, tú gavst til hesi tiltøk. Eg havi mangan undrast yvir, hvussu tú fekst tíð til alt tað, tú gjørdi. Hvørja summarferiu, ja mangan heilt

. Hann vísti mær sangin og spurdi hvat eg helt um hann. Eg fekk ikki svara honum beinanvegin, tí eg gjørdist so rørdur av at lesa hann; men eg segði honum at eg helt at sangurin var sera góður og væl orðaður [...] tíðlja, at hann gav mær ábyrgdir og harvið tók ein vága – eg havi ofta undrast yvir júst hetta. Men tað var nokk hansara máti at læra meg upp – eg fekk pláss at gera feilir, og lærdi av hesum. Haldi hetta [...] stóran týdning. Eg má siga, at eg kenni ongan, sum hevur givið mær so nógv mótspæl sum júst babba. Hann hevur brýnt meg á øllum økjum. Vit báðir kundu tosað um alt. Vit høvdu ongantíð nokk av tíð saman

føroyskt orð, tá vit fluttu til Føroyar. Vegna mín unga aldur, kom eg rættiliga skjótt eftir tí føroyska. Eg var ongantíð happað, tí eg ikki dugdi málið. Tað skulu børnini á Viðareiði hava alt rós fyri [...] skuldu lesa danskt hart í skúlanum. Eg krympaði tærnar, tí at lesa danskt ”rætt” helt eg ljóðaði so platt í mun til gøtudanskt, sum hini børnini lósu. Eg kenni tað sum eri eg vaksin upp á Viðareiði, mær dámdi [...] til realeksamiu, tann dagin eg varð fødd. Hann var eitt sindur skuffaður yvir at triðja barnið eisini var ein genta, hann ynskti sær sjálvandi ein drong. Hetta er nakað, eg havi fingið at vita frá øðrum,

yrki. – Hóast eg havi virkað í einari "mannfólkaverð", so ansi eg eftir, at eg sleppi at vera tað kynið, sum eg nú einaferð eri. Sjálvt um eg arbeiði í einari "mannfólkaverð", so líkist eg ikki einum manni [...] altíð følt, at hon var á jøvnum føti við menninar í løgrelguni. – Eg kom fyrst til Havnar at arbeiða sum løgreglufólk, og eg má siga, at eg havi altíð merkt, at har hevur verið virðing - sum danskarar siga [...] javnstøðumál, og í so máta ætlar landsstýriskvinnan sær at gera vart við hendan ójavnan. – Eg havi roynt at ávirkað og havi gjørt vart við hetta í løgtinginum fyrr. Tað er ikki meira enn natúrligt, at kvinnur

øllum. Eg havi nógv eftir at læra og eri ikki bangin fyri at bjóða mær sjálvum av í umhvørvum, eg ikki havi verið í fyrr. Tað besta av øllum er kanska, at eg eri minst líka forvitin í dag, sum tá eg var [...] - Eg havi góðtikið, at eg ongastaðni hoyri heima. Sjónleikarin og útisetin Olaf Johannessen festir sær í og heldur hugsunarsamur fram - Tað var eitt sindur ræðandi men eisini fríandi, tí so helt eg uppat [...] at leingjast eftir onkrum, eg ikki kann fáa. Tástani fekk eg frið til bara at vera til staðar, har eg nú einaferð eri, sigur Olaf, sum seinastu mongu árini hevur búð og arbeitt sum yrkissjónleikari í Danmark

æt ein skovl. Eg hevði ongantíð hoyrt hesi orðini fyrr og hevði lítlan hug at brúka tey. Eg haldi meg ikki vera ovurhonds erkvisnan málsliga, men eitt mark má vera. Eitt nú havi eg ongantíð orka at tikið [...] átti at fingið durafjórðingin ongantíð ov skjótt. Tað eitur stutt og greitt høsnarungi. Basta! Eg loyvdi mær at mótmæla. Tað æt ikki ein skovl, men ein skupla. Men tá varð eg settur væl og virðiliga upp [...] brettir ella taka seymir út. Salomon og eg komu at arbeiða saman í longri tíð, kanska fleiri vikur, og sum vera man bleiv eisini prátað. Eg síggi mannin fyri mær, nú meðan eg skrivi, hann er putlutur, eitt sindur

unum. ? Eg minnist, at mammubeiggi mín lærdi meg at spæla guitar ta tíðina. Og eg var fullkomiliga seldur og segði við meg sjálvan ?hatta skal eg duga.? Eg vildi vera tónleikari. Fyrsti sangur, eg dugdi [...] Síðani haldi eg, at Jóhan Petur læt Marner (Andreassen, blðm.), sum var bossur í Blackbirds frætta, at eg møguliga kundi brúkast sum bassleikari. Ein dagin hitti eg Marna og so spurdi hann, um eg vildi koma [...] hevur verið tann stóri lærarin hjá mær.? Anfinn Kallsberg: ?Eg kenni hann ikki. Eg veit bara, hann er løgmaður. Eg eri púra ópolitiskur, og eg kann onki siga um hann.? Rúna á Heygum: ?Hon er mítt lív. Tað

tók eg eitt prát við Dáva Jacobsen, byggimeistara, sum bæði hevði arbeitt hjá og saman við honum, og hevði stóra virðing fyri honum, fyri at spyrja meg fyri, hvussu “eg skuldi bera meg at”, tí eg hevði [...] heldur long, sig so onki”! Eg fylgdi hesum góðu ráðum, sum góvu mær nógv seinni í lívinum. Eg kom at kenna hann nakað og fyri at endurgeva nøkur orð úr einum longum brævi, sum eg fekk dagfest august 1991 [...] 100 árini – við takksemi og allarstørstu virðing. Eg minnist við virðing hendan merkismann og eri fegin um, at eg kom at kenna hann – so pereferiskt sum eg hóast alt nú kundi nærkast honum – og slapp at hava

fyrsta lagið eg nakrantíð skrivaði?. Rætt og skeivt Eg havi fyrireikað meg við at lesa greinar um Wiehe, og havi skrivað mær spurningar niður áðrenn vit hittust, men eg leggi hetta til viks, tí eg kenni at [...] lurtaði hann eftir, og har haldi eg, at eg fekk hug fyri tónleiki. Og tá eg so var tíggju ár, fekk eg ein gittar og byrjaði at spæla. Men tá eg var sekstan ár fann eg eina altsaxofon uppi á loftinum hjá [...] mikið hvar eg hyggi, so síggi eg ikki nakað skelti, har tað stendur Stadiongatan á. Eg hevði, áðrenn eg fór úr Göteborg, lagt mær ein tíma upp fyri til at leita, men klokkan gongur skjótt, meðan eg koyri tvørtur