hann lættliga við sínari vitan geva kjakinum eitt ríkari innihald. Javnaðarflokkurin stóð hansara hjarta nær. Umframt at hann av og á kom við góðum ráðum um ymisk mál til bæði formann og onnur, so gav hann

við øllum tí vakra rundan um teg? gavst tú tær nóg nógv far um tað ? merkti tú nóg væl, hvussu títt hjarta hevði tað og hvat við kærleikanum? Hvat við tínum nærmastu og tínum børnum ? hvat við tínum foreldrum

ina, ið hevur hvokkið okkum upp úr heimføðisligum svøvni. Hann kann harta okkum, men hevur altíð hjarta á á røttum stað sum boðberi við tí rámandi og semjusøkjandi orðinum, men eisini við tí rúmsátta og

Orð: Snorri Brend (www.folkakirkjan.fo) KONFIRMASJÓN 4 AV 4: - Hetta ørindið hevur altíð ligið hjarta mínum nær! Sunnudagurin 27. mars 1977 var ein stórur dagur í Fuglafjarðar kirkju, tá várkonfirmasjónin [...] fyri at eingin skal taka krúnu tína!” - Ja, sigur Eyðun Andreasen. - Hetta ørindið hevur altíð ligið hjarta mínum nær. Og hetta er í roynd og veru einasta ørindið, sum eg havi dugað uttanat, líka síðani eg [...] konfirmantar. Tá hon sjálv var konfirmerað fekk hon ørindið úr Jóhannes kapittul 14, fyrsta ørindi: ”Hjarta tykkara verði ikki óttafult! Trúgvið á Guð, og trúgvið á meg!” - Eg havi altíð hildið, at hetta er

dag er ólavsøkan ein siðilig og virðilig hátíð. Tað fegnast vit um, tí einki liggur okkum fremri á hjarta enn breiður trivnaður, har okkurt er til øll. Vegna Tórshavnar kommunu skal eg tí bjóða øllum at

skipa býarkjarnuna, tí tað er eitt so ómetaliga týdningarmikið mál, sum liggur so nógvum fólki nær at hjarta. Vit eiga øll hendan býin og ikki bara ein meiriluti, ið tilvildarliga situr við valdið nú.

hugsa bara um sangirnar »Í skúri«, »Sirkus Tinganes«, »Gubbi og eg«, »Lítli Fuglur«, »Summar«, »Mítt hjarta pumpar fyri tær« og »Ein glavir havnamavir«. Anfinn & Co. spæla sjáldan á konsert, men teir koma

týðingini hjá Steingrími Niclasen: Okkum hjálp á mjáum rásum, styðja oss, á ups og ásum, deyðmøtt hjarta ger tú stilt! Væl á slýgróti oss varða, ugga, tá vit stúrin stara, tú, sum hjálpa kanst og vilt.

hús, tí so illa regnaði tað. Men róp kom í mannamúgvuna, tí vísan var ikki liðug. Tá ornaði eg um hjarta, og tað blíðkaði fyri huganum. Brádliga kom ljóðið aftur, og so settu vit á, har vit sleptu. Tá dansurin

Joensen: Løtunar byrjaðu, tveir dropar, tvey hjørtu, tvey lív. Onnur løtan støðgaði, ein dropi, eitt hjarta, eitt lív. Hvíl í friði, kæri bróður.