vera tóm orð, men hann kemur til sjóndar í offurfúsum vilja. Lat okkum hava í huga, at Jesus Kristus gav okkum alt við tænastu síni og offri, hann gjørdist fátækur okkara vegna, hóast hann var ríkur. Fyri [...] orð viðkomandi. »Men eg eri millum tykkara, sum tann ið tænir«. Hesin boðskapur er viðkomandi, tí hann er í samstarvi við lívið, soleiðis sum Guð upprunaliga ætlaði tað. Geva vit honum ikki gætur í boðskapinum [...] Fyri at vit skuldu gerast rík av fátækt hansara. Amen Heri Joensen

at leiðin, hann gekk, var leiðin hjá hinum líðandi Harrans tænara. Soleiðis var spáað í hinum Gamla Testamentinum. Jesus var ikki tann Messias, sum fólkið hevði væntað og ynskt sær. Men hann var tann, sum [...] sum noyddist ganga líðingarvegin og ofra seg sjálvan. Hann skuldi ikki loysa fólkið undan rómverskum oki; men hann skuldi gera hitt einstaka menniskja til eitt nýtt menniskja. Menniskju skuldu endurføðast [...] broytast til lív og ósigurin til sigurs. Og Kristus livir, hann kemur til okkara enn í dag, sum hin upprisni og livandi Harrin. Amen Heri Joensen

«, segði hann. Sí, Guds lambið, sum kann fyrigeva okkum allar syndir okkara og reinsa okkum frá allari órættvísi. Sí hetta lamb, trúgv á tað og set títt álit á tað. Amen! Bergur Debes Joensen [...] Testamenti verður profeterað um tann komandi Messias á tvinnanda hættir. Eini hátturin er at umtala hann sum kong og harra, og hin sum tænara og offur. Menniskjum líkt heftu jødarnir seg við hetta fyrra [...] frá syndum teirra, so at viðurskifti teirra við Gud, vórðu rættað upp aftur. Tað var syndin, boðaði hann, sum leggur í oyði lívið millum menniskju her, men ikki minst viðurskifti teirra við Gud. Synd er

Orsøkin er, at allar byrðar okkara hevur hann borið. Ja, hann kennir tyngdina og sviðan av byrðu okkara betri enn vit sjálvi. Tað, sum er tað stóra við Jesusi, er, at hann veruliga og ítøkiliga bar alt okkara [...] okkum er tørvur á. »Hann var særdur vára synda vegna«, skrivar Jesaja profetur, »og sundurbrotin vára misgerða vegna; okkum til friðar kom revsingin niður á hann, og av sárum hans fingu vit heilsubót« [...] í stuttum orðaði gleðiboðskapin, segði hann: Komið til mín við byrðum tínum. Komið til mín! Farið ikki aðrar staðir at leita! Eg havi hjálp at veita, sigur hann, sum eingin annar! Tað er einki gott og

undirgangi. Og tann, ið fylgist við Jesusi her í lívinum, hann er á teirri leið, sum ein dag ber heim í Guds æviga ríki. Amen. Hans Jacob Joensen [...] uttan undantak. Hann er hin sami hjá teimum, sum hava næstan alt, ið hesin heimur hevur at bjóða, sum hjá teimum, ið næstan einki eiga. Hesin longsul ella henda trá hoyrir lívinum til. Og hann er ikki vorðin [...] einki ævigt. Og okkum leingist bara eftir tí, sum vit kenna ella hava kent, og ongum leingist hagar, hann ongantíð hevur verið ella einki veit um. Og tá ið einki er ævigt í hesum heimi, kann ævinleikalongsulin

vegurin, sannleikin og lívið, og tað finst eingin annar og eingin lættgongdari vegur enn hann. Og tann, ið trýr á hann, eigur lyfti hansara um ein dag at sita saman við honum í ríki hansara. Men vilja vit [...] sum hvør einasta mannasál stundar á. Gud gevi okkum øllum ein dag at uppliva hetta. Amen. Hans Jacob Joensen

er so upptikin av hesum arbeiði, at hann hevur lív sítt í tí, tað er matur hansara, sigur hann. Men tað er ikki hansara egni gerningur, tað er Guds gerningur, hann er komin at gera, so satt sum matur hansara [...] virðir tað frælsi, hann sjálvur hevur givið okkum sum menniskju, og tí ræður tað her um trúgv, so satt sum tað einans er við trúnni, at vit fáa lut í frelsugerningi Jesusar og tí, hann hevur at týða. Hetta [...] hjá skaldinum til okkara: »Gud, lad os leve af dit ord sum dagligt brød på denne jors«. Amen Hans Jacob Joensen

hansara um, at hann hevur syrgt fyri okkum og vil syrgja fyri okkum og ævigu lagnu okkara bæði her og hinumegin, tá eru vit á teirri leið, sum ein dag ber heim í faðirhúsið. Amen. Hans Jacob Joensen [...] satt sum hann longu hevur gjørt alt, ið neyðugt er. Evangeliið til okkara er, at tað finst ein náðivegur. Fyri Jesu Krists skuld vil Gud hava við okkum at gera og longu í dópinum bjóðaði hann okkum lut [...] inn til Guds ríki. Tí talar Jesus eisini um eina aðra rættvísi, eina rættvísi, ið ber av hesari. Men hann talar ikki um eina enn fullkomnari rættvísi, sum menniskjað við sínum góðu gerningum kann útvega sær

æviga ljósið í Guds høllum Gud hjálpi okkum at seta álit okkara á hann og hann aleina. Amen. Hans Jacob Joensen [...] frelsarin, bjargingarmaðurin burturav og uttan hann eiga vit als onga vón, ið er verd at taka upp á tunguna. Uttan hann bíðar okkum eitt ævigt myrkur, og uttan hann vóru tey, ið longu eru farin til hitt sæla [...] hagar, men vóru enda í hinum alt gloypandi myrkri. Men hann er ljósið, ið sigrað hevur á myrkrinum og hann er lívið, ið sigrað hevur á deyðanum og hann er vegurin, sum gongur úr hesum myrkri og heim í æviga

honum. Tá ið Jesus sigur, at hann er hin góði hirðin, og at tað bara er ein góður hirði, so sipar hann til serliga gerning sín. Hann tekur ikki hirðanavnið frá øllum øðrum, men hann ger mun á hirðum og leigusveinum [...] til fyri okkum menniskju. Hann gav seg ikki í deyðan fyri at bjarga sær sjálvum; tað var óneyðugt, so satt sum hann ikki visti av synd, og svik ikki var í munni hansara; men hann gav segí deyðan fyri at [...] kenna røddina á hinum góða hirðanum, so vit kunnu liva í trúnni á hann, sum er vegurin, sannleikin og lívið. Amen. Hans Jacob Joensen