tvørlig ella innvikla enn hetta, at fyrst setur tú á bás, síðani heingir tú upp á ás, fyrst leggur tú epli til viks, setur lomb við, metir um gýtingarstovnin, so kanst taka tær burturav at kóka, fletta, fiska
øllum har suðuri í Vági, har tey fyri mesta partin ótu fisk, tvøst og mjólkarmat. - Har var alt brúkt. Epli, røtur, rabarbur og mamma hevði eisini jarðber. Kjøt var næstan ikki at fáa. Vit flettu kanska eini
sigur er eitt eksplanetarium, har tey royna at dyrka ymiskt. Tey hava kryddurtir, ertrar, radisur, epli og rabarbur. Tey fáa alt at vaksa, men avbjóðingin er at sortera, so onkur planta ikki tekur yvir
kann blíva. -Vit eru so langt norðaliga, at vit kunnu ikki hava alt. Men vit hava fisk og lambskjøt, epli, nakað av grønmeti tann tíð tað er. Vit hava taran, sum ikki verður brúktur til nógv í dag. Vit hava
nú arbeiðskonuna seta eplir útá og fór út í hjallin eftir kjøti. Tá hann kom inn aftur, vóru eingi epli sett útá. Aftur fekk hann at vita, helst frá konuni, at í dag bleiv eingin døgurði. Hann tók so tvær
Tey lærdu at arbeiða frá barni av. Sum Jógvan segði í eini frásøgn í Miðvikuni í 2007: “Vit veltu epli, høvdu kúgv, skóru torv, áttu leypar av øllum sløgum, fýramannafar, línutrog, tráðu, skrubbustingara
sum hann tó ikki býr undir taki við. Nei, hann livir saman við mammuni, sum vist flysir honum hvørt epli. Frá henni hevur hann eisini tað dýrasta hann eigur, nevniliga eitt perluhálsband, ið stolið er úr
vóru tey koyrd í ovnin. Anna bakar framvegis sjálv breyð og væl smakkar. Umframt alt hetta veltu tey epli og røtur. Sunnudagur var frídagur, tá ið tey ikki gjørdu stórarbeiði. Men mjólkast mátti so, eins
í Føroyum noyddur at rokna við 350 gr til hvønn. ? og kortini eta teir minst líka nógv grønmeti og epli aftur við, sigur hann. Jørgen hevði konuna, Birthe, við sær til Føroya í 1977. Hon starvaðist eisini
tað eru fleiri gentur, sum koma á Húsarhaldsskúlan, sum als onki duga. Ikki so frægt, sum at kóka epli. ? Vit leggja stóran dent á, at læra genturnar at gera føroyskan mat. Hetta vísir seg at vera ein