kortiniikki tann veruleika, at tað millum fariserarnar vóru menn, sum av øllum alvi royndu at liva lív sítt eftir Guds lóg. Mangir teirra vóru hampamenn, sum høvdu sett sær sum mál at liva eftir Guds vilja

givið syndarum sum okkum nýggja vón. Ein nýggj tíð er upprunnin, náðinnar tíð. Nú fáa vit frelsu og lív í og við orðinum, sum ljóðar við dóp og altarborð ? tá trúgvin er til staðar í hjarta okkara. Nú kunna

tá hann tigur«. Yrkingin er ein vitnisburður og eitt neyðarróp til Guð um bjarging. Ígjøgnum stutta lív sítt hevur hesin unglingi gjørt sær nakrar hugleiðingar um lívið og tíðina! Og nú deyðin er í nánd

kann taka frá okkum. Við sínum deyða og uppreisn hevur Jesus vunnið okkum fyrgeving syndanna og ævigt lív. Og heldur tú fast í gleðiboðskapinum um Kristus, kemur tú at uppliva, at HANN heldur fast, okkara

vegirnir og tvinni eru málini. Tað er Guds vegur og vegur illamanns. Hetta sigur kristna trúgvin okkum. Lív-sins vegur ber heim til Guds á himni, meðan deyðans vegur ber glatan við sær. Og vit ganga sum menniskju [...] triði møguleiki finst ikki. Og ein uttanveltað støða finst heldur ikki. Tað er Gud ella illimaður, lív ella deyði og frelsa ella glatan. Men vit vórðu í okkara heilagu dópsstund sett at ganga eftir lívsins

fyrigeving, lív og sælu. Og tað er ein annar sannleiki, sum sigur, at vit mega sum kristin altíð verða fús at fyrigeva. Vit kunnu ikki eiga fyrigeving uttan at fyrigeva. So eru vit og lív okkara soleiðis [...] fyri okkum er, at vit øll hava fyri neyðini at fáa fyrigeving. Vit kunnu ikki liva okkara kristna lív uttan fyrigeving bæði frá Gudi og næsta okkara. Tí er tað avgerandi, at vit sýna tolsemi og kærleika [...] Og vegurin til fyrigeving gongur gjøgnum Jesus Kristus. Uttan hansara náði og fyrigeving eydnast lív okkara ikki. Lívið er stutt, tí hevur tað skund at fáa sambandið við næstan í rættlag. Tað er júst

Mong av okkum eru upplærd við at leggja lív okkara í Harrans hendur. Og hóast alt er forgongiligt, har grasið visnar, og blóman følnar, stendur eitt eftir, og tað eru orð Harrans, ið standa til ævigar

lættan, sum nakað? Hann hevur tikið alla okkara skuld á seg og veitt okkum fyrigeving syndanna og ævigt lív. Hann gevur okkum nú og allar dagar at liva undir Guds náði. »Tí at øll hava syndað, og teimum væntar

megna ikki at grunda út dýpið av kærleika hansara. Ja, hesin kærleiki rakk út á Golgata, hann læt lív av kærleika til heimin. Og hesin kærleiki er til øll, sum vilja hava lut í honum. Jesu deyði og uppreisn [...] eftir kærleika og tolsemi. Skulu vit sum kristin verða trúverdug, so mega vit eisini liva kærleikans lív millum medmenniskju okkara. Vit liva ikki á himni enn, vit liva her og nú. Og her og nú skulu vit bera

hongdur upp á ein kross. Eingin krúna hevur kostað meir at bera enn tornakrúnan, hon kostaði Jesu lív. Tá Jóhannes sá inn í Himmalin, sá eitt lamb, sum var slaktað, merkini ber hann og tað kann fáa okkum