seyðirnir. Alt Jesu lív vitnar um, at hann hevur umsorgan fyri okkum. Hann gjørdist menniskja fyri at vit ikki skuldu sigla okkara egna sjógv uttan vón um frelsu og eitt meiningsfult lív í hesum heimi. L [...] trúgva. At trúgva er at geva hesum skapara og frelsara okkara pláss í lívinum. Og tað er at tulka lív sítt út frá hesum kærleikans Gudi. Tað er at taka við hesum kærleika í trúgv og tað er at geva henda

settar at umboða og mynda træið úteftir? Eru tað ikki vit gróðursettu, ið skulu verða trænum greinar? Í lív iog deyða at peika á hin krossfesta og upprisna, og gera hansara gerning, inntil hann kemur? Martin

sum lýðir á okkum. Ja, sum tað verður orðað í sálminum: Ikki fyrrenn vit hava sæð okkara skuggakenda lív, sum alla tíðina er hótt av tómleika og meiningsloysi, og sostatt halda uppat at tilbiðja og dyrka

trúnni á syndanna fyrigeving, og livir av øllum tí, sum Guð eigur at geva, -tað kann trykt leggja lív sítt í Guðs hendur og biðja bønina: Verði vilji tín, sum í himli so á jørð! Amen! Sverri Steinhólm

lag okkara verður hótt. Stríð, harðskapur og bardagi hótta heimin. Tað er vandamikið at vera til. Lív okkara verður hótt. Í heiminum hevur illimaður eitt stórt orð at siga. Vit hava gjørt heimin til eitt

At hvíla í Gudi merkir longu í hesum lívi, at vit ikki sjálvi skulu syrgja fyri ævigu lagnu okkara. Lív og lagna okkara er í Guds hondum, og trúgvin er nettupp álit á, at eingin av okkum kann syrgja so væl [...] allari stúran fyri ævigu lagnu okkara, viss í frelsuni við trúnni á Jesus Krist, skulu vit nú liva lív okkara í tænastu hansara, sum frelsti okkum frá ævigum deyða og undirgangi. Og tann, ið fylgist við

hetta er týdningarmikið, tí tað er liður í Guds ævigu ráðagerð við menniskjanum. Men sum gudgivið lív er lívið meir, enn hesin heimur kann rúma. Sæð við manna eygum endar tað ein dag, ein dag hevur deyðin

er skjótt liðugt. Nú snýr tað seg veruliga um, at hava fast undir fótum, meðan tíð er. Tað geldur lív ella deyð. Tí áminnir ápostulin okkum eisini um, at vera vakin og ikki doyvd av heimsins góðum. At

upplivast í andakt, tilbiðjan og tøkk. Gjøgnum breyðið læt Skaparin lív sítt renna inn í hina kraftarleysu menniskjuna, hvørs egna lív so skjótt kundi fáa enda. Tí las húsfaðirin altíð eina signing yvir

Tí ræður tað um at arbeiða, meðan tíð er, og Jesus er so upptikin av hesum arbeiði, at hann hevur lív sítt í tí, tað er matur hansara, sigur hann. Men tað er ikki hansara egni gerningur, tað er Guds gerningur [...] vegna syndafallið varð stongd fyri menniskjum, latin upp aftur, og menniskjað eigur nú vón um ævigt lív, tað lívið, sum Gud av fyrstantíð skapti okkum til. Men frelsugerningur Jesusar og fylgjur hansara