Leiðarin í hesum fjøllum kennir væl lættsinni og tross hins ferðandi. Og tí heldur hann fast. Uttan at Guð helt so fast um hond okkara slapp neyvan nakar av okkum bjargaður yvir um avgrundina. Hin góði hirðin

tíbetur ikki sett nakað punktum, men har byrjaði nýtt lív. Vit kenna ikki okkara egna ferðalag, svarið fast ikki fyrr enn leiðin at enda er gingin. ? Eitt er tó vist. Vit hava tann møguleikan, at hava hann

einstakur kristin er ein partur av. Eins og tað stendur um tey fyrstu kristnu (í Áp. 2), at »tey hildu fast saman um læru ápostlanna og samfelagið og breyðbrótingina og bønirnar«, soleiðis er eisini umráðandi

eitt tekin til hvønn annan og til heimin: Nú er skjótt liðugt. Nú snýr tað seg veruliga um, at hava fast undir fótum, meðan tíð er. Tað geldur lív ella deyð. Tí áminnir ápostulin okkum eisini um, at vera

dømir okkum, og vit væl vita, at vit eru verjuleys tá ið álopsmaðurin slær til, so stendur tað kortini fast, at um vit eru ótrúgv, verður Guð tó trúgvur. Um vit venda okkum til Jesus, so er hann talsmaður okkara

tiganum. Krúnan á verkinum er ofta hægri og betri lívskor. »Halt tí fast, sum tú hevur..«. Tað, vit í hesum sambandi mega halda fast við, er tað, sum vit hava eftir, tá alt annað fer. Her verður ikki fyrst [...] Jesus vunnið okkum fyrgeving syndanna og ævigt lív. Og heldur tú fast í gleðiboðskapinum um Kristus, kemur tú at uppliva, at HANN heldur fast, okkara frelsari og harri, Jesus Kristus. Inga Poulsen Dam, prestur [...] í øllum, sum broytist og fer í okkara heimi, hevur Gud givið okkum hann, sum vit trygt kunnu halda fast við bæði í lívi og deyða, Jesus Kristus. Hansara heiðurskrúna var ein tornakrúna og heiðurssæti ein

var jú við teimum. Myrkur og stormur, smitta og sjúkdómur, fongsul og deyði - einki av tí kann halda fast ta menniskjuna, sum Jesus heldur sína hond yvir. At enda stýrir Hann bátinum gjøgnum sjálvt deyðans

hátalarum fyri at yvirliva. Tað kemst av, at hann er so grunnur, hevur einki veingjalag. Hann er ov fast heftir at tí tímiliga, og má laga seg eftir teimum ytru umstøðunum. Men Gud legði teimum kristnu ein

Høvuðsinnihaldið í taluni hjá Pæturi er Jesu líðing, deyðo guppreisn. Hann endar taluna við at sláa fast, at tað er ikki møguligt hjá deyðanum at halda Jesusi í grøvini. Og tað er hesin boðskapur ið rakar

hin ónda. Í hesum stríði skulu vit standa við, at vit eru Jesu lærusveinar. Vit eru sett at halda fast við, at vit eru sannleikans og kærleikans tænarar. Gloym tí ikki at játta, tá Gud krevur játtan og