okkara. Tí so verða tey skelkað, tá tey gerast vaksin og møta heiminum. Tað ávirkar meg, tá ein ungur lærari kann siga við eitt tíðindablað, at hon ikki hevur hug at kanna Aula. Tí sum hon skrivar: [...] framtíð. Og at vit øll ikki skulu ræðast kriminalitet vegna brotsmannalið, rokkarar og ótillagaðar dreingir, sum leypa á teirra javn- aldrandi. Vit skulu víðari við einum virðileika í almannapolitikkinum