Eingin menniskjans rættvísi letur upp himmiríksi dyr. Vit hava oftani lyndi til at halda, at hetta er tí, at hon ikki er verulig rættvísi. Til dømis halda vit, at rættvísin hjá farisearunum bert var nakað [...] kortiniikki tann veruleika, at tað millum fariserarnar vóru menn, sum av øllum alvi royndu at liva lív sítt eftir Guds lóg. Mangir teirra vóru hampamenn, sum høvdu sett sær sum mál at liva eftir Guds vilja [...] altíð ovur stórur á einum rættvísum og einum órættvísum samfelagi. Tí vita tey at siga frá, sum liva hava í einum samfelag, har eingin rættvísi var, men har hin sterkasti ella tann við teimum røttu meiningunum

vit hava á Jesus, krossfestan og upprisnan. Jesus Kristus hevur við deyða og uppreisn síni givið syndarum sum okkum nýggja vón. Ein nýggj tíð er upprunnin, náðinnar tíð. Nú fáa vit frelsu og lív í og [...] eru syndarar. Hetta er sannleikin um okkum. Og hesum veruleika kunna vit ikki krógva okkum fyri. Tað hava verið lívsáskoðanir, sum siga, at menniskjan er góð, henni tørvar bert kunnleika um rætt og skeivt [...] kristindómurin nei til. Menniskjan er ónd, hon er syndari. Hetta sigur kristindómurin nei til. Hetta hava tveir heimsbardagar í okkara øld prógvað. Men kristindómurin talar um frelsu frá syndini soleiðis

tá hann tigur«. Yrkingin er ein vitnisburður og eitt neyðarróp til Guð um bjarging. Ígjøgnum stutta lív sítt hevur hesin unglingi gjørt sær nakrar hugleiðingar um lívið og tíðina! Og nú deyðin er í nánd [...] standa ímóti í øllum lívsins viðurskiftum Í honum er ongin fordøming fyri tey, ið hvíla í honum og hava fult álit á hann! Amen. Andreas Andreasen

lívskor. »Halt tí fast, sum tú hevur..«. Tað, vit í hesum sambandi mega halda fast við, er tað, sum vit hava eftir, tá alt annað fer. Her verður ikki fyrst av øllum hugsa um tímiligar lutir. Ein og hvør lutur [...] kann taka frá okkum. Við sínum deyða og uppreisn hevur Jesus vunnið okkum fyrgeving syndanna og ævigt lív. Og heldur tú fast í gleðiboðskapinum um Kristus, kemur tú at uppliva, at HANN heldur fast, okkara

okkara. Og vit eru sera ymisk. Men felags fyri okkum er, at vit øll hava fyri neyðini at fáa fyrigeving. Vit kunnu ikki liva okkara kristna lív uttan fyrigeving bæði frá Gudi og næsta okkara. Tí er tað avgerandi [...] í stóran mun um lívið og gerandisdagin. Og tá vit hava fingið fyrigeving frá medmenniskja okkara, kunnu vit koma til harrans borð og fáa fyrigeving, lív og sælu. Og tað er ein annar sannleiki, sum sigur [...] So eru vit og lív okkara soleiðis hátta, at vit liva av náði og av fyrigeving syndanna. Og vegurin til fyrigeving gongur gjøgnum Jesus Kristus. Uttan hansara náði og fyrigeving eydnast lív okkara ikki.

okkara skuld á seg og veitt okkum fyrigeving syndanna og ævigt lív. Hann gevur okkum nú og allar dagar at liva undir Guds náði. »Tí at øll hava syndað, og teimum væntar Guds heiður, og tey verða rættvísgjørd

kærleika hansara. Ja, hesin kærleiki rakk út á Golgata, hann læt lív av kærleika til heimin. Og hesin kærleiki er til øll, sum vilja hava lut í honum. Jesu deyði og uppreisn eru vitni um Guds kærleika til [...] eftir kærleika og tolsemi. Skulu vit sum kristin verða trúverdug, so mega vit eisini liva kærleikans lív millum medmenniskju okkara. Vit liva ikki á himni enn, vit liva her og nú. Og her og nú skulu vit bera

vrakaða og geva honum vón. Hann er komin at geva honum lív og sælu. Hetta lívið, og talan er um eitt nýtt lív, eigur tú í trúnni á frelsaran. Vit hava ikki uppiborið so kærleiksríka viðferð. Men Guds kærleiki [...] elskar hann, hann er vorðin ein nýggj menniskja. Hon má trúgva og vitna um hann. Jesus kom inn í títt lív longu í tíni heilagu dópsstund. Vit skulu tí trúgva og takka, og vit skulu líta á deyða og uppreisn

Einki orð her á foldum er betri og yndisligari enn orðið um Guðs kærleika. Mannakærleiki kann hava ósigandi virði. Tað er sum um at tað við mannakærleika fellur eins og sólskin yvir livið. Uttan henda [...] okkum, tá ið tað gongst okkum minni væl og vit eru hørm. Ella at menniskju eru saman við okkum og hava samkenslu við okkum, tá ið vit eru sorgarbundin, deyðin vitjar og vit missa ein, sum vit eru góð við [...] syndiga heimin, sum vit øll eru ein partur av. Gerningar hansara úti í náttúrunnar ríki: Vársins lív og vakurleiki, fuglasongur í bø og haga, alt hetta vísir okkum á sín hátt Skaparans kærleika. Men hetta

tykist tað. Tíðin verður ein nýtsluvøra móti alsamt ríkari hæddum, og ikki ein streymur, sum vit hava okkara lív í og sum er fylt við gávuríkum løtum, ið ongantíð koma aftur. Tess meiri vit fylla okkara innara [...] taka um pulsin hjá nútíðarmenniskju. Tess meiri tíð vit fáa, tess meira verður tala um, at vit mega hava eitthvørt »at sláa tíðina í hel við«. Og so verður tíðin fylt við skundmiklum virksemi. Og pulsurin [...] er høgur. Allatíðina og allastaðni ræður um at koyra í hægsta gir. »Gudarnir« eru stignir niður og hava fingið motor og hjól og mikrochips o.a. Frameftir, altíð skjótari. Ferðin má alsamt økjast, so úrtøkan