soleiðis eitur tann seinasta bókin í bíbliuni. Hóast tað, so sigur fyrsta vers, at hon er opinbering Jesu Krists, sum Gud gav Honum, og Hann sendi boð við eingli Sínum og kunngjørdi Jóhannes, tænara Sínum [...] Sínum, tað í teknum. Annað og triðja vers ljóða so: Honum, sum hevur vitnað um orð Guds og vitnisburð Jesu Krists - alt, ið hann sá. Sælur er hann, ið lesur, og sæl eru tey, sum hoyra profetorðið og varðveita
Vágs Kirkju Kirkjukórið Ljómur hevur arbeitt stóran part av árinum við verkinum ?Die sieben worte Jesu Krist am Kreutz? eftir Heinrich Schutz. Hetta er eitt stykki fyri kór, solistar og urgu. Cindy Mensonides
gir, eisini Markusevangeliið, men tað elsta evangeliið hevur sambært honum ikki somu útlegging av Jesu lív og deyða sum aðrir tekstir. Tað eru hesar ymisku tulkingarnar av lívi Jesusar, sum viðhaldsfólk
við stóran part av evangeliinum, sum annars eru nærum einastu søguligu keldurnar til Jesu lív. Tá keldurnar til Jesu lív soleiðis verða skúgvaðar til viks, er tað bert hugflogið, ið setur mark fyri, hvørjar [...] Marcus Borg ikki hjá Markus.” So er spurningurin um Marcus yvirhøvur hevur lisið Markus. Tí tankin um Jesu bótoffur finst ikki bert í Mk.10,45. Hann er púra greiður í Mk.14,24: Og Hann segði við teir: “Hetta
efesusbrævinum. Hann sigur hetta í 3. kapitli, 1-11 vers. Tí boyggi eg knø míni, eg, Paulus, fangi Krists Jesu fyri tykkum, tit heidningar - um tit annars hava hoyrt um húshaldið við teirri náði Guds, ið mær er
bóndafelagnum á staðnum. Tað fekst ikki í mongum støðum, um tað var upplýst, at viðkomandi var ein Jesu lærusveinur. Í skúlunum var ein stórur partur av næmingunum, sum dumpaðu. Hetta var serliga í teimum
tær Tú fylti nógv og altíð glaður var Tú stríddist her, nú hevur fingið frið Ein lítul eingil er við Jesu lið Tú lítli eingil hjá Jesus Pápa er Vit elska teg yvir alt í verð Má Jesus Pápi teg goyma væl hjá
hann: »Tað var har, tað var har«. Tá eg spurdi hann: »Jákup, trúgva tygum, at tað var fyri tygum, Jesu hekk har«, svaraði hann: »Ja, tað trúgvi eg!« - - - - Á, eg minnist ein dag og ein einsligan stað
teimum bestu. Tær høvdu gjøgnumgingið ymiskt, sum eg seinni fekk at vita. Tá ið tær ikki vildu avnokta Jesu navn, vórðu tær revsaðar á ymiskan hátt. Ein háttur var at tær skuldu grulva á einum grúsvegi á berum [...] komin saman inni í stovuni hjá mær. Tey talaðu um tað, sum fór fram í tíðini, og tey hildu, at nú var Jesu afturkoma nær. Tað galt um at vitna um Jesus, so at nógv kundu verða frelst. Eg stóð í køkinum og
snilt upphugsaðum ævintýrum, vit gingu eftir, táið vit kunngjørdu tykkum kraft og komu Harra okkara Jesu Krists; nei, vit vóru eygnavitni til hátign Hansara - táið Hann fekk heiður og dýrd frá Gudi Faðir [...] morgunstjørnan rísur í hjørtum tykkara.” 2. Pætursbr. 1,16-19. Og Paulus sigur hetta: ”Paulus, tænari Jesu Krists, kallaður til ápostul, kosin at kunngera evangelium Guds, sum Hann frammanundan í heiløgum
