ella er hon ein veiting, sum tey so dyggiliga hava gjørt seg uppibornan til. Tey hava goldið sín skatt í gjøgnum eitt langt lív. Nei, pensjónin er eingin olmussa, hon er ein veiting sum takk fyri tógvið

nøkur útvald. Tí er tað beinleiðis skeivt og misvísandi at síggja tilfeingis- og tøkugjøldini sum ein skatt. Heldur skulu gjøldini síggjast sum ein leiga fyri framíhjárættin at troyta okkara náttúrutilfeingi

meiri peningur í norska ríkiskassan. Tí hóast alivinnan verður harðari skattað, so missir staturin skatt frá 1000-tals arbeiðarum umframt skattir og avgjøld frá avleiddum vinnum, sum ikki koma í hús, tí

r at samtykkja, at danating ikki skuldi krevja upp nakran skatt í Føroyum. Tí kundi Føroyar ikki senda umboð niður á danating at leggja skatt á danir. Men hetta vildu danir, at vit skuldu gera, og úrslitið [...] hendi noyddu Trónd í Gøtu til at ganga undir hendan jarðarskatt til útlendskar valdsharrar. Hendan skatt høvdu forfedrar okkara knúgvað undir í túsund ár, og ætlan stjórnarinnar var at fáa okkum at góðkenna [...] ikki fingu herskyldu til danska herin, og at danski státurin ongan rætt skuldi hava at krevja nakran skatt yvirhøvur í Føroyum. Sjálvstýrismaðurin, Mitens, visti sum embætismaður, at vit við okkara egna s

felagskassan, sum rindar útaftur til vælferðarsamfelagið. Og skal vanligi borgarin ikki rinda meira í skatt, sum tykist at vera nokkso stór semja um í løtuni, so má onkur annar rinda meira, ella má sparast

meiri peningur í norska ríkiskassan. Tí hóast alivinnan verður harðari skattað, so missir staturin skatt frá 1000-tals arbeiðarum umframt skattir og avgjøld frá avleiddum vinnum, sum ikki koma í hús, tí

keypir fyri at forsyrgja seg sjálvan og sína familju – serliga tí at hesin frammanundan rindar nógvan skatt av sínari lønarinntøku. Tað ber ikki til í hesum tíðum, tá prísirnir eru so høgir, at tað veruliga

til at vit hava fingið slíkan framburð, er nevniliga at vit í 1948 fingu einarætt til at krevja upp skatt í Føroyum. Vit fingu tí okkara egna landskassa. Men tíverri hava teir, sum hava havt hetta frálíka [...] og føroyingar, sum hava stýrt okkum. Besta prógvið fyri hesum er at teir ikki hava kravt upp tann skatt, sum raksturin av okkara landskassa kostar. Heldur enn at venda sær til teir av landsmonnum okkara [...] okkum at skriva eitt bræv til donsku stjórnina og boða henni frá, at hon kann sleppa frá at leggja skatt á sínar fátæku veljarar fyri at flyta upphæddina til Føroya tí vit kunnu sjálvir. Tað fer at vera

mótrokningini, ið millum annað hevur við sær, at frítíðarløn, ið ein hevur forvunnið sær og goldið skatt av, áðrenn ein kom inn í skipanina, verður mótroknað. Smidligar almennar skipannir við støði í tørvinum

Endamálið er at tryggja at Landskassin eisini kann halda sínar skyldur eftir nýggjár, eitt nú at krevja skatt og at rinda fólki løn, og eisini so at landskassin rinda allar neyðugar útreiðslur fyri at samfelagið