serliga í uppsetingini, at nýggja útgávan víkir frá teirri gomlu. Ístaðin fyri at verða sett upp vers fyri vers, er nýggja útgávan sett í pettum, soleiðis at samanangurin millum einstøku versini gerst sjónligari

freistaður av djevlinum brúkar hann skriftirnar at verja seg við hvørja ferð. Matteus 4. kap. 1.-11. vers. Jesus trúði á tað, sum Móses segði. Matt. 23,2-3 og Markus 12,28-31 og Jóhannes 5,46-47. Jesus trúði

so má David vera samkyndur. Tað løgna við tí er, at tú skrivar bæði hvar tað stendur, kapitlar og vers. Læt meg taka eitt dømi hjá tær sjálvum. Tú skrivar at tað stendur í 1. Sám.19.1, at teir báðir hava

lyftið:”Í avkomi tínum skulu øll fólk á jørðini verða signað. Jákup fær sama lyftið í 28. kap. 12-14. vers: Tá hevði hann dreym. Hann sá stiga standa á jørðini; ovari endi á honum kom upp til Himmals, og einglar

boð frá Gudi. Orð Harrans, ið kom til Hoseas, son Be`eri, á døgum Uzziasar, Jótams o.s.fr., og annað vers sigur: Tá ið Harrin byrjaði at tala við Hoseas, segði Harrin við hann osf. Hvat talar Hoseas um? Júst [...] bókin byrjar eisini soleiðis, at eingin kann vera í iva um, hvør er høvundurin. Tað er Gud. 1. kap. 1.vers ljóðar soleiðis: Orð Harrans, ið kom til Jóel, son Petuel. Og tað, sum Jóel talar um, er tað sama

um, at Harrin hevur opinberað menniskjum, hvat gott er, vers 8. Sjeyndi kap. byrjar við, hvussu spilt fólkið er. Gudloysi ræður. Men 7.-9. vers ljóða soleiðis: Men eg skal skoða út eftir HARRANUM, bíða

ábyrdina fyri tað skeiva, sum gjørt verður, á høvuðstaðirnar báðar, Samaria og Jerúsalem. Hygg 1.kap. 5. vers. Hetta síggja vit eisini, tá ið vit lesa gjøgnum kongabøkurnar, tað vóru kongarnir, ið førdu fólkið

kapitul 9. til 11. vers. Og 1. tessalonikabræv 4. kap. 13. til 18. vers. Hann kemur eisini niður á jørðina, niður á oljufjallið, at frelsa Ísrael. Hygg Zakarias 14. kap. 1. til 5. vers. Her standa stórar

sigur sjálvur, í Jóh. ev. fjórða kapitli, við ta samversku kvinnuna, at ”frelsan kemur frá jødunum”. vers 22. Lat okkum staðfesta hetta eitt sindur meir. Pætur ápostul sigur hetta: Tí aldri er nakað profetorð

sum Esaias sigur, at jørðin riðar undir sínum misbroti. Jesus sigur: Himmal og jørð skulu forganga. Ver róligur, versins endi verður ikki meðan vit liva. Men hugsa um álvara aftanfyri alt hetta og lat teg