eitur Ribolt, fara ávaringarklokkurnar í gongd. Í fólkavísuni ?Ribold og Guldborg? trýstir Ribold sín egna kærleika ígjøgnum, og úrslitið er vanlagna og deyði. Tá ið mamma ta vanrøktu Atalantu doyr, fær Ribolt [...] roynir at gera eina niðurstøðu: »- Dette er enden. Således er døden.« Nú følir hann eisini, hvussu tað egna hjartað følnar, og kreftirnar dvína, og hann fjalir í ómegd andlitið í hondunum. Men líkasum í søguni

til. Hóast vit eru so ymisk, sum vit eru og í tí dagliga ósamd um mangt, t.d. um tú trýrt upp á títt egna fólk ella ei, er tað kortini so, at innast inni eru vit samd um, at vit eru eitt fólk og vildu fegin

munn: JA!!! Lisbeth: Ofta, ofta. Annita: Og tað mangla kvinnur í øllum flokkunum, ikki bara í okkara egna flokki. Heidi: At eingin kvinna er í stórum flokkum sum Javnaðarflokkinum og Fólkaflokkinum er sera

flestu nokk at síggja, at á ein ella annan hátt, verða vit øll, sum frálíður, noydd at spara upp til egna eftirløn. Orsøkin er einføld. Færri og færri arbeiðs­før fólk eru á arbeiðs­­markn­aðin­um, sammett

ikki at hava skrivað ?ariskt føroyskt?, og verður nú eftir sín deyða hóttir við eksklusión í sínum egna landi ? hann sum annars var ein av okkara fáu intellektuellu slóvarum, ið gjørdist kendur uttan fyri

nevniliga á hvat føroyingar siga og halda. Hann ræður. Hann skal ikki fremja fólksins vilja, men sín egna vilja. Tað er sanniliga vandi á fer í Føroyum við slíkum hugburði og framferð hjá løgmanni. Tí eigur

i hevur givið Føroyum eina dynamiska innanhýsis kapping millum landspartar, sum hvør sær hava sín egna samleika og virðismiklan sosialan kapital. Hesin bygnaður hevur skapt fíggjarlig framtøk og framburð [...] Føroyar tódnar niður í ein bý við nøkrum veikum og ódynamiskum forstøðum og sovibýum kring landið uttan egna mentan, vinnu og virkisføri. Ynskja vit føroyingar veruliga at sentralisera orkuna og megina burturúr

er ikki altíð, at vit gera okkum so nógvan ómak við “at rokna tað út” – ofta er tað tiltrúgvin til egna mátt og megi sum er drívmegin, sum drívur okkum at náa okkara dreymum um sjálvbjargni og sjálvræði

Danmark skal ein serlækni helst luttaka í 50 skurðviðgerðum árliga av hvørjum slag innanfyri  sítt egna serøki. Hetta ger seg í hvussu er galdandi  innanfyri  tær mest vanligu viðgerðirnar.  Hetta er tó 

skjóta við skørpum eftir landsins myndugleikum í hesum máli, tey máttu eisini kunna hugt eftir sínum egna leikluti. Í heila tikið mega landsins myndugleikar og kommunurnar fáa í lag betri samskifti við hvønn