undir skurð, eg ræddist eina løtu, at vit mistu hann. Men hann kom í gjøgnum tað, sterkur sum ein oksi, hasin gamli. Samstundis fær tílíkt meg at virðismeta hann uppaftur meira. Hevur tú nakað nýggjárslyfti
smílandi og við tí góða orðinum. Hann var ongantíð bangin fyri at taka eina hond í, sterkur sum ein oksi. Tað gav at bíta tá ”klemmilagið” var á honum. Tað er ikki sørt, at okkurt riv hevur fingið skaða
Ofta var sjeymílaferðin í gongd, tí sendingin skuldi verða kvøldið eftir. Tú vart sterkur sum ein oksi, eg var meira sum eitt heimalamb, og onkutíð mátti eg siga: ”Bíða góði, eg má líka lada upp við einum
