Af Hans Engell, politisk kommentator, fhv. minister _____________________________________ I løbet af de kommende år vil forsvaret forlade Færøerne. Forskellige af Søværnets enheder ikke mindst de store
partur av materiella resinum, har eg ikki havi yvirskot til børnini ella at smílast til mannin, tá hann kemur heim, sigur Hedvig, sum heldur tað vera spennandi at seta sær eitt mál, fyri síðani at skipa
arbeiðskrav sett. Tá ein borgari er fluttur úr teirri donsku til ta føroysku skipanina ella øvugt, hevur hann beinan vegin rætt til allar veitingar í arbeiðsloysistryggingini ? eitt nú stuðul til farloyvi. Føroyingar
at eitthvørt ikki var rætt fatt kom mánadagin 22. mai, tá ið arbeiðsformaður okkara greiddi frá, at hann sama dag hevði fingið tilboð frá einum leiðandi medarbeiðara hjá J&K Petersen um at gerast maskinførari
plantur heim við sær av langvegis ferðum. Tað var Augustus Smith, sum grundlegði garðin, stutt eftir at hann kom til oyggjarnar í 1834. Umframt planturnar, so kann ein eisini síggja leivdirnar av Old Abbey.
okkara uppaftur verri, tí tá fær ein møguligur fíggindi grund til at leypa á einar herbúnar Føroyar, um hann ikki hevði gjørt tað, um landið ikki var herbúgvið.? Hvat er ørðvísið og hví er tað nú óhugsandi,
hevði føroyska framleiðslan verið minni og sostatt hevði føroyski livifóturin verið munandi lægri enn hann er í dag. Um vit velja at avtaka ríkisstuðulin vilja nakrar vinnur í Føroyum minka munandi, meðan
støðu, hevði tað hjálpt. - Eg leitaði ikki eftir eini meining, tí í míni verð er tað meiningsleyst, at hann skuldi doyggja. Seinni havi eg sagt mær sjálvum, at kanska var tað ikki meiningin, at hansara lív
sjóklárt. Síðani verður komið aftur til tingið við einum sáttmála. 4. Góðkennir tingið sáttmálan, skal hann leggjast til alla manningina at góðtaka. Tástaðni verður endaliga støða tikin til, um skipið skal
men eg kann nevna, at ein av hesum lærarum plagdi á gamalsaldri at ganga túr við pápa mínum, tá ið hann var smádrongur. Endamálið við felagnum var m.a.: ?At fremja samanhald ímillum lærararnar og at kveikja