tað, at Paulus soleiðis kann ugga kirkjuliðini í Filippi og Korint. Hann hevur merkt hetta á sínum egna kroppi, at hóast tær einstøku situatiónirnar, hann var staddur í, tóktust daprar og høpisleysar, so
tykist mangan torfør at biðja, tí at tað liggur okkum í holdið borið, helst at biðja eftir okkara egna vilja og ynskjum. Men soleiðis lærdi Jesus lærusveinar sínar at biðja. Vit hava so lætt við at heita
kristindómi. Har var tíbetur ikki sett nakað punktum, men har byrjaði nýtt lív. Vit kenna ikki okkara egna ferðalag, svarið fast ikki fyrr enn leiðin at enda er gingin. ? Eitt er tó vist. Vit hava tann møguleikan
kanska meira dømandi, sjálvrættvís og miskunnarleys í dómi okkara. Bara at hugsa um seg sjálvan og egna vælveru, skapar tá ið av tornar, ikki annað enn eitt hart sinni, tómleika, misnøgd, kanska einsemi
um, at hann hevur umsorgan fyri okkum. Hann gjørdist menniskja fyri at vit ikki skuldu sigla okkara egna sjógv uttan vón um frelsu og eitt meiningsfult lív í hesum heimi. Langafríggjadagur og páskamorgun
hansara var, at høvuðstrupulleikin hjá Ísraels fólki ikki var rómverjar fyrst og fremst, men fólksins egna synd! Rómverjar høvdu ytra valdið á fólkinu, men syndin tað innara valdið. Rómverjar hevði við vi
góðska og náði móti okkum, uttan at vit hava gjørt okkum verd-ug til hana. Hon er eina grundað á Guds egna kærleika. Guds miskunn merkir at Gud er trúgvur móti sínum lyftum og stendur við sína pakt. Hann er
um, at hann hevur umsorgan fyri okkum. Hann gjørdist menniskja fyri at vit ikki skuldu sigla okkara egna sjógv uttan vón um frelsu og eitt meiningsfult lív í hesum heimi. Langafríggjadagur og páskamorgun
um, at hann hevur umsorgan fyri okkum. Hann gjørdist menniskja fyri at vit ikki skuldu sigla okkara egna sjógv uttan vón um frelsu og eitt meiningsfult lív í hesum heimi. Langafríggjadagur og páskamorgun
verða av sonnum brúkt skeivt, um ikki aftan fyri býr kærleiki, eitt sinnalag, sum ikki søkir sítt egna. Um vit skulu fáa Guðs styrki, mugu vit fáa hana fyri at brúka hana. Í Guðs ríki ? ja, í andans verð [...] tikið ímóti. Um vit soleiðis skulu kunna fáa og brúka Guðs kraft, er tann kærleiki, ið ikki søkir sítt egna, hin neyðuga fyritreytin. Saman eiga vit at takka Guði fyri, at vit sjálv ikki skulu skapa styrkina
