illsinni sigur Nyrup hetta út í hølið har teir sita, men tey fægstu av teimum sum inni eru, ivast eina løtu í, at skolan er ætlað skrivstovustjóranum Ulrik Federspiel, sum er illa við av hesum. Hendingin við

flúgving? ? At fara buldrandi við eini 40 tonsum eftir flogvøllinum við 130 míla ferð, lætta sær á og løtu seinni hanga í leysari luft yvir skýggjunum í erva; tað er ótrúligt. Somuleiðis at skula flúgva til

og við tí gjørt tey rundan um seg stúrin og kedd, men hetta var ikki tað eg vildi minna hann á hesa løtu. Tíbetur var hann vakin og virkaði so klárur hesa løtuna. Eg segði við hann, “Olivur, nú ert tú sjúkur

einsamallur í bygdini og hevur langan veg til næsta granna og næstu bygd. - Eg keði meg ikki eina løtu. Eg havi altíð okkurt at takast við. Og tá ein hevur bil, so er tað so nógv lættari at ferðast, sigur

eisini varðveitt nakað av kontinuiteti. Eg havi eisini tann keðiliga eginleika at gera alt í seinastu løtu, og lívið hevði mangan verið lættari, um eg dugdi betri at leggja mínar uppgávur til rættis. Klæmint

og familju. - Alt, vit gera, fyri at fáa vald á kærleikanum, drepur í veruleikanum kærleikan. Í tí løtu, vit fara at gjalda fyri og keypa kærleikan, heldur kærleikin uppat, og tá gerst talan í staðin um

eina, ja, bert eina ábending av hártogan. Heldur tuskar hr. Moore ullint avstað. Í eini skammiligari løtu lýsir hann Irak fyri amerikansku innrásina sum eydnusælur hugni, har smábørn sveimflúgva og gamlar

og viðurkendi harvið, at nútímans náttúruvísindi hevði sínar egnu reglur at ganga eftir. Men í somu løtu vit siga, at ein vitanarformur er ?betri?, ella at ein vitanarformur er yvir øllum hinum, tá er vandi

pápin, sum revsar sonin. Ei heldur er tað pápans vilji, at sonurin skal verða árendur. Men í teirri løtu, sonurin ikki fylgir góðu ráðum pápans og rívur set leysan úr pápans tryggu hondum, setir hann seg

skeiðleiðarar. Og tann 31. mei 1980 gjørdist MáF limur í NAR og hjástødd í Bø í Telemark í Noregi við hesa løtu vóru undirritaði og Oddva Nattestad. Minnist at Olivur Næss ringdi til okkum tann dagin, og tá ið