og hon rópti til Gud. Hon var einslig: og tað einasta, sum hennara hjarta hekk við fram um alt á jørðini, var hetta lítla barnið, sum hon hevði fingið at taka sær av. Hon rópti til Gud. Og hon helt fast [...] bókmentaligar gávur, og við tað at hann eisini hevði óføran arbeiðshug, vóru her bestu líkindi til, at Gud kundi nýta hann til at skapa framburð í virki sínum millum føroyingar. Verður umvendur Hesa tíðina [...] við danan, Ryving Jensen, og Victor greiðir soleiðis frá: “Tann maðurin – ein danskur maður – sum Gud reisti mær til hjálpar, keddist aldri at vitna fyri mær og troysta hjarta mítt við orðinum um Golgata

fert, hagar fari eg, og har tú búsetist, har búsetist eg; fólk títt skal vera fólk mítt, og Gud tín skal vera Gud mín; har sum tú doyrt, vil eg doyggja, og har vil eg verða jarðað.”(Rutsbók 1,16-17) Júst [...] móðir fyri hvørja stund, eg í barndómsheimi livdi glaður. Tøkk, at tygum førdu meg á fund Við hin góða Gud, sum øllum ræður. Tøkk mín móðir fyri kærleik tann, tygum niður í mítt hjarta løgdu; tá ið syndamein [...] kærleiki tá aftur sárið grøddi. Tøkk mín móðir, tøkk so sigi eg, fyri kærleikan um allar ævir. Hann til Gud, mín faðir, leiðir meg, tá útrunnin er mín lívsins dagur. Vit heilsa tykkum, Nikkil, Marsanna, Henny

ábyrgd og kærleika. Um Gud er deyður, er alt forboðið Ein av kendastu setningunum í sambandi við navnframa gudloysingin og kristindómsatfinnaran Friedrich Nietzsche er: "Um Gud er deyður, er alt loyvt" [...] við ein nýggjan sannleika. - Tá Lacam var ungur, helt hann, at um Gud var deyður, var alt loyvt. Undir kommunismuni upplivdi hann, at nú Gud var deyður, var tvørturímóti alt absolutt forboðið. Tú kanst t

hugleiðing um kæra svágin við hesum versi: Takk, Gud, fyri alt, sum hendi, fyri gávur, tú oss ber, fyri tíð, sum er at enda, fyri stundina, sum er! Takk, Gud, fyri ljósa várið, fyri myrka, kalda heyst, fyri

Hóskvøldið í farnu viku var fyrsti partur í sendirøðini Gud signi Føroyar sendur í Kringvarpinum. Í fyrstu sendingini varð vitjað í Kelduni í Skálabotni, sum er ein tann størsta frísamkoman í Føroyum. [...] einaferð um mánaðin hava innsavnan. Tá tosa vit í uml. 5-10 minuttir um týdningin av at sáa inn í Guds ríki. Vit leggja dent á, at gávurnar eru sjálvbodnar. Bíblian tosar um, at himmal og helviti eru ein

árið. Gamli sjeyarmaði ljósastakin í templinum skuldi altíð lýsa, tí tað var tekin um ævigu nærveru Guds millum fólk sítt. Men Antiokus hevði brúkt heiløgu oljuna til alt annað, og tá ið makkabeararnir skuldu [...] ljós verður tendrað fyri hvønn dag til minnis. Og ljósið í miðjuni – níggjunda ljósið – minnir á, at Gud er æviga ljós teirra. Sambært gudfrøðingi og heimspekingi, Søren Kierkegaard, er jólaresið í desembur

sanginum, ið tekur tað mesta av hennara tíð. »Ja, mín Gud, Tú grøddi míni djúpu sár, og Tú gav mær aftur tvífalt tað Tú tók. Nú er gleðin stór í hjarta mínum, Gud eg takki Tær, eg varð styrkt ígjøgnum alt vit

stig til hetta verk. Mong eru komin til trúgv á Jesus Kristus á legunum og eru síðan lærd út frá orði Guds at liva sum góð kristin fólk. Sjálvur var eg til fyrstu legurnar við Áir í 1965 og kom eg til persónliga [...] loyndum og er skomm at taka upp á tunguna” (Ef. 5:12). Latið okkum taka við hesari áminning úr orði Guds: „Verið vísir í tí, sum gott er, og einfaldir í tí, sum ilt er“ (Róm. 16:19). Liðleiðarin verður mintur

av einum teimum størstu bølmennunum í søguni, nevniliga belgiska konginum Leopold II. Í bókini ”Men Gud gav vøkst” hjá Sigurd Berghamar verður leysliga nomið við hendan partin av søguni hjá Dollanum. Síðan [...] steinur sum sambært blaðnum hevði hesa innskrift: MISSIONÆR D.J. DANIELSEN EN UFORFÆRDET PRÆDIKER AF GUDS ORD F. 25. JUNI 1871 I KØBENHAVN FØDT PAANY 22. OKTOBER 1899 I GLASGOW, SKOTLAND Arbejdede i Herrens

mál er fult av tiltøkum á donskum, t.d. stik den, mådelig pølse er altid bedst, mennesket spår, men Gud rår o.s.fr., o.s.fr., og nú eisini enskum tiltøkum. Sangleikurin í Norðurlandahúsinum er dømi um, at [...] síðan hann varð settur upp fyrstu ferð í 1971. Summi minnast enn, at ommur og abbar teirra tóku til Guds orð á donskum, og orsøkin er eyðvitað, at danskt var kirkjumál her í 400 ár. Í dag er føroyskt málið