vit við at finna fígging, so skjótt sum heimsbúskapurin losnar aftur, sigur stjórin á Stórutjørn. Hann leggur afturat, at allir partar arbeiða við at finna eina loysn, men tað verður ikki heilt enn, at

Veit væl at landstýrismaðurin er sera ónøgdur við at verða kveistraður til viks, men tann í tegir hann samtykkir og hevur landstýrismaðurin sostatt framhaldandi ábyrgdina av óskilinum og ørskapinum, sum

fílast á er, at eigarar av vertshúsum og náttklubbum hava fingið ov stutt skotbrá til roykiforboðið. Hann greiðir frá, at uttanlanda hava flestu náttklubbar og vertshús gjørt serlig roykirúm til gestirnar

at halda fram við kampinum fyri at mítt hjarta altíð skal sláa eina føroyska takt, segði Haraldur. Hann minti sínar landsmenn á stríðið fyri Føroyum, sum hevur vart í øldir og skal halda fram í øldir, sum

Sermerkta spenningsspælið í málningunum hjá Tróndi Patursson hevur uttan iva okkurt við tað at gera, at hann ikki nýtir oljumáling. So sterkir teir enn kunnu tykjast, leggur oljan í oljumálningum seg uttan um

vera í landinum. - Nú kostar tað 300 krónur fyri hvønn platt. Er ein sekkur á plattinunum, kostar hann sostatt 300 krónur í farmagjaldi. Men eru fimm sekkir á plattinum, kosta teir 60 krónur í farmagjaldi

og hálvt ár seinni ikki vil gjalda. Jenis av Rana svarar: ”Grundhugsan mín um blokkin er annars, at hann er ogn okkara. Eingin meining er í við einvísari minking, at geva einum ríkum landi sum Danmørk pening

hjá teimum er tað ein stórur lætti, at tey fáa døgurðan koyrdan til dyrnar, so tey bara skulu hita hann upp og fáa sær. Men nú gongur sjón fyri søgn, at landið heldur ikki unnir okkara eldru at fáa mat

av hondum okkara, um vit ikki taka kunnleikan í egnar hendur, sum vit hava gjørt í nógv ár, síðan Hans Jacob Debes, sáli, tók stór tøk til at skapa søgu okkara virðiligar umstøður og ikki bert lata hana

kið, har Rannvá Andreasen stóð púra leys. Hon knallaði til, og bólturin brast í tvørtræið, áðrenn hann fór víðari inn í málið. Eitt sera vakurt mál frá Rannvá. Og tað gekk ikki long tíð, so var sama Rannvá