er versonur ein, sum fórst, nevniliga Niels Andreassen. Síðan talaði Óli Jacobsen, og Marjun Bæk prestur endaði. Aftaná var boðið til ein drekkamunn í Glæmunu, har tað eisini vóru nógv fólk. Sigast skal

verður minningarhald í Dómkirkjuni fyri børn, ið eru farin. Tað verður Anne Mette Greve Klemensen, prestur, ið prædikar og Lovinda Halgaklett fer at syngja. Aftan á gudstænastuna verða øll boðin til ein

Haldor Gaardbo, fer at bjóða vælkomin.
 
Á skránni eru talur og sangur. Martin Restoff Jacobsen, prestur, og Jóannes S. Hansen fara at tala. Jóannes búði í teimum nærmastu húsinum við vanlukkustaðið.



rkjuna. Á skránni er eitt nú kórsangur við 17 Sangarum, felagssangur og Magnus Brahe Jørgensen, prestur, heldur røðu. Fimm mans eru farnir á sjónum síðsta árið 
Teir eru: 

Hilbert Martin Blástein, Viðareiði

arbeiddi mamma á vevstovu, meðan pabba las teologi. Hann var liðugur at lesa í 1954, og settur sum prestur í Norðoyar eystara prestagjaldi sama árið. Á Viðareiði dámdi pabba væl, men mamma helt at honum dámdi [...] dámdi í so væl í bjørgunum, so hon sat ofta við ampa. Til jólar í 1956 bleiv pabba settur sum prestur í Fuglafjarðar prestagjaldi, tá var eg 1 ára gomul og Páll 3ár. Heini bleiv føddur árið eftir og Johan

teir, og vit gráta, og tá skulu vit minnast, at tárini eru lekjandi. Við jarðarferðina fortaldi prestur søguna um fuglin og leyvblaðið, har fuglurin við síni uggandi rødd royndi at siga leyvblaðnum, at

hugnaligt. Hon bara gav og kravdi onki afturfyri. Í kirkjuni var vakurt pyntað og sálmasangurin ljómaði. Prestur helt eina sera vakra talu. Ein tala, sum fyri mær var sjálvsom, tí hon sannførdi meg um, at Martha [...] hvussu Martha megnaði at fáa fólk at føla seg væl, veit eg í dag, og eg gjørdist heldur kløkk, tá prestur í taluni nevndi, at tað vóru fleiri feriubørn, sum plagdu at vitja hjá Marthu og Conrad. Hevði satt

í Klaksvík. Sum ársgomul flutti hon við foreldrum sínum til Havnar, har hon vaks upp. Pápin var prestur í Adventistakirkjuni, meðan mamman ansaði børnum og hevði egnan handil í heiminum. Emma var elst

ongantíð tekur feil, og at Harrin fer at geva tykkum styrki í hesum tungu døgum. Inga Poulsen Dam, prestur, segði nakað soleiðis í kirkjuni, at tað var ikki tað týdningarmesta hvussu nógv ár man livdi, men

vera til tína jarðarferð í staðin fyri at gleðast um lívið og tín føðingardag saman við tær. Thomas prestur talaði um teg og segði, at sjálvt um vit øll vóru skelkað og øll høvdu pínu í hjartanum, so skuldu [...] vit kundu, og í staðin fyri at banna myrkrinum, skuldu vit tendra ljós fyri hvørjum øðrum. Thomas prestur helt fram og segði frá, at vit fyri sjey árum síðani eisini sótu her í Sjelle kirke, tá tú vart [...] ljósa vegi, sum lá tær fyri framman. Lívsvegur tín bleyv ikki langur – men hann var ljósur, segði prestur. Elskaða Maria! Omma og abbi sakna teg og títt ljósa lyndi hvønn dag. Vit minnast fyrstu ferð, tú