ólavsøkuni. Hendan hátíð, sum av byrjan tíð av hevur verið til minnis um deyða Ólav Haraldson, sum lat lív á Stiklastøðum 29. juli í árinum 1030, og sum varð lýstur halgimenni, hevur fyrr verið hildin í øllum

rætt kjøl aftur. -Eg setti mær fyri at taka ábyrgd á mínum lívi og rudda upp. Gud kemur inn í mítt lív og fær avgerandi týdning í míni roynd at venda lívinum. Tað tók sína tíð, men nú sá eg hvør loysnin [...] Tá eg síggi at hetta er rætta leiðin fái eg álit á Gud og hann gevur mær friðin til at fylla mítt lív við ørðum enn brennivíni. Jákup leggur dent á, at hann ikki er religiøsur-men andaligur. Hann heldur [...] einki við tað andaliga at gera. Takksamur Jákup dylir ikki fyri, at hann er sera takksamur fyri tað lív, hann hevur í dag. Hann sigur seg veruliga hvíla í sær sjálvum og hann roynir hvønn dag at gerast eitt

Joensen, H71 Karin Skylv Midjord, Kyndil Tóra Eliasen, Stjørnan Ró Tova Nielsen, VÍF Anna Brimnes, Ajax Lív S. Poulsen, Herning-Ikast Håndbold Kristianna Henneberg Joensen, Skovbakken Marita Mortensen, H71 Marianna

uppá nógvar mátar eisini tann sami. Tey gomlu koma upp um morgnarnar, fáa at eta og liva eitt sosialt lív inni á heiminum, sum tey plaga. So hugsa starvsfólk um, hvat tey kunnu fylla dagin við, sigur Asta

Longu áðrenn bókin kom út var eitt evni nógv umtalað, og tað er um sonin Jørgen, sum tók sítt egna lív. Men harafturat fekk Thorbjørn Jagland eitt spark á skinnabeini. Ynksti ikki Jagland Fyri fyrstu ferð

á hvørjum øðrum fyri fleri hundrað árum síðani í handli við fiski og hvali ? og søgan fær nú nýtt lív í pakkhúsunum fra 1763. Beint yvir av liggur vælumtókta caféin "Luftkastellet". Her kanst tú sóla tær [...] ilt at ímynda sær, at drotningin skal spáka her um nakrar dagar. Inni í Norðurbryggjuni er tó meiri lív í. Ein dámur av stoltleika og spenningi er at finna millum starvsfólkið, ið rokast við at gera alt

dugdi at siga tað, bæði við flokk og lærara. Haraftrat var hon sera dugnalig fakliga, og tað var altíð lív í, har hon var. Hjartanemandi vóru minningarløturnar í Argja skúla. Tann fyrra var, tá floksfelagar

mangla. Tá vit komu út á Lið,fyri meira enn fimtan árðum síðan, tóktist alt at anga av lívi, nógv fólk, lív, alt tyktist so nærliggjandi. Vit, eini ung hjún tá,við einum barni, elskaðu hetta umhvørvið, fólk

Elias Sofus Hansen í Køkinum. Omma hevur verið og er eitt sera aktivt menniskja. Hon hevur lagt næstan lív og sál í tað, sum hon brennur fyri. Vit kunnu bara nevna Blásastovu, har hon arbeiddi yvir 30 ár, og

verka er ei meir, hon var for heim og hús so góð, hon tænti fyri fleir. Tann hond, sum vøgguni gav lív og reiddi fyrsta beð, nú hvílir hon so stird og stív, nú sál fór sæl sín veg. Tann hond, sum kíndi [...] foldarfar á ævinleikans kós, nú Harrans hond tín anda bar um sýn í annað ljós. Vit takka tær for alt títt lív, hvørt fet, hvørt foldarstig, sum omma, mamma og sum vív: “Vár Besta, hvíl í fríð”. ------------ Vit