úr Konoy, Jákup Simonsen og Helga Øre­gaard. Vit mundu vera eini 120 børn í skúlanum, hóast bygdir­nar vóru smáar í mun til í dag. Í nógvum húsum vóru jú nógv børn. Mær dámdi væl at ganga í skúla og hevði

fær ein týskan byrsumúla í ryggin. Tá var Sigurd kløkkur. Har var bara eitt at gera, at rætta hendur­nar upp. Men tá hann vísti passið, sum váttaði, at hann arbeiddi um náttina, var alt í lagi. Annars hevði

var 8-9 skinn. Hetta var ein rættu­ligur fongur. Bóndin í Hoyvík skuldi hava landpart, sum reglur­nar vóru tá, og hann fekk sítt. Marshall mundi farið á land Í árinum 1900 var so stórur brim­gangur av

u­deg­num, men sum nú vóru horvn­ar. Nevnd og stjórn vóru sann­førd um, at hesar 500 mill­i­ón­ir­nar ikki bara kundu hvørva úr rokn­skap­i­num frá degi til dags, og tí var spurn­ingurin, hvussu upp­hæd­d­in

bygdum, sum liggja spjaddar á høvdum í lands­lagnum. Økið liggur í 15-2000 metra hædd. Millum høvdir­nar er so flatlendi, har markirnar eru. Fólk høvdu eisini jørð kring húsini, sum tey dyrkaðu, men annars

uttan at fáa semju. Men 28. februar tóku amtmaðurin og løgtings­formaðurin sær fyri at fáa part­ar­nar saman. Tá eydnaðist at fáa 35%, men sáttmálin kom at galda í trý ár eftir kravi frá reiðarafelagnum

høvdu lívgandi møtir saman við teim­um trúgvandi, og fýra vórðu doypt. Hetta vóru eini hjún og konur­nar hjá tveimum brøðrum í samkomuni. Í august fekk eg møguleika at fara ein túr í Sandoynna, har eg vitjaði

eftir ætlan klárar at seta í verk, tá skúlaárið byrjar í 2009. Arbeiðið at endurskoða yrkisútbúgvingar nar er farið í gongd. Málið er, at tær verða góðkendar á sama stigi sum samsvarandi útbúgvingar í granna

okkum um, hvat flokkurin hevur gjørt farnu vikuna. Hvat tey skulu gera mánadagin. At skúlabøkur- nar skulu pakkast inn. Og minst til annars at kanna hárið gjølla fyri lús. Tað er sjálvandi gott, at