bara okkum sjálvi, siga tey. Fólkaflokkurin og Sambandsflokkurin siga jú tað sama sum hesar kreftir í Tjóðveldi og Framsókn. Mangt bendir á, at tað bara er Javnaðarflokkurin, sum stendur fast við støðuna
fyri at røkka út ella standa seg í kappingini. At fóta sær sum menniskja og standa kjølfest sum tjóð í altjóðagerðini og nógvu ferðini krevur somuleiðis millummentanarligar førleikar og albúgving [...] Tørvurin á málsligum førleikum í einum so lítlum samfelag sum okkara mitt í meldrinum av altjóðagerðini hevur ongantíð verið so stórur sum nú. Vit fara framhaldandi altíð at hava tørv
verður tann demokratiski meirilutin kúgaður við hermegi. Tíverri fyri mammu mína og land og tjóð okkara vísti tað seg fyri 77 árum síðani, at Danmark er eitt av heimsins ódemokratisku londum
verður í juni í 2024 í Norðurmakedonia. Lið nr. 2 verður fyrsta eykalið til HM, í so fall at onkur tjóð velur ikki at luttaka. Tað verða verandi venjarar, Simon Olsen og Christoffur Gert Nielsen, sum halda
skuldi spælast. Hann lyfti føroyska leiklist av amatørstigi upp á yrkisleiklistaligt støði – hann bygdi tjóð. Eyðun er deyður, men minnið um hann fer at liva, so leingi klettarnir standa. Árni Dahl
eru farin í gloymskunnar hav hjá mongum, men onkur minnist! Nú seinastu árini hevur tú ríkað okkara tjóð við sigsøguligum tilfari, og hetta er ikki smávegis, tú hevur lagt eftir teg! Óli, eg vænti, at tú
um Dollan, havnarmannin sum broytti heimssøguna. Uttan Óla høvdu vit verið nógv fátækari sum tjóð hvat tí mentanarliga og søguliga viðvíkur. Óli varð føddur í Kalundborg á Sælandi í 1943. Í 1950
mun liva av sum fólk og tjóð. Karl Johnsen sigur, at tørvurin á Føroya Sjómannadegi er ikki minkaður hesi árini, heldur tvørturímóti. - Tað er so umráðandi, at vit, sum fólk og tjóð, verða mint á týdningin
er okkara herróp, men áhaldandi verða fundir hildnir uttan okkum um okkum. Vit eru ikki sjálvstøðug tjóð millum aðrar tjóðir, og hóast vit hava avgerðarrættin á ávísum økjum, eru vit í flestu lutum bert [...] er gjørd í 1977, tá Russland var U.S.S.R., og múrurin enn stóð í Berlin. Ei heldur tá var hetta ein tjóð, sum hevði tey virði ella ta hugsjón, sum vit hámeta. Meðan vit eru partur av avtalum, kunnu vit seta
kilo av okkara náttúrutilfeingi letur seg væl gera. Okur kunnu t.d. spyrja okkum sjálvi - fyri eina tjóð, sum tosar so nógv um makrelkvotur, hvussu ber tað til, at okur ikki kunnu keypa t.d. makrel í dós
