sindur av sjóverki, men tað lagaði seg skjótt. - Eg hevði roknað við, at tað fór at verða nokkso ringt, men eg spýði bara eina ferð tann fyrsta túrin. Tíbetur havi eg tað gott, líka til eg spýggi, og aftaná
landsstýrið, men læt sær lynda eftir eitt ávíst trýst frá flokkinum. Hann sigur, at tað hevur verið ringt at finna ta lagaligu løtuna, men nú er passaligur politiskur friður at taka endaliga stigið, sigur
tilboðunum skyldina fyri, at samgongan brast, er skeivt. Orsøkin var, at stevið í samgonguni hevur verið ringt leingi og at enda var einki annað at gera. Tað var Páll Petersen, sum kom til mín og ikki øvugt, og
heldur, at hetta fer at føra til nógvar vandamiklar støður í ferðsluni, tí nógvastaðni verður tað ringt, fyri ikki at siga ómøguligt, hjá einum bili at sleppa fram við einum prutli og ein og hvør kann so
til at taka ein ávísan sertørv. Ein skeiv samanseting av brúkarum er óheppin. Hetta er nátúrligt og ringt at umgangast, av tí at húsini liggja so spjadd, sum samstundis eisini ger, at talið av t.d. náttarvaktum
síðsta dagin í Singapore. Tað vóru meiri enn 100 danir í kirkjuni og søgdu okkum farvæl. Tað var ringt at siga farvæl, vit hava nógvar vinir haryviri og tá ið vit komu í lufthavnina stóð ein rúgva av fólki
salin, tá øll hesi ungu fólkini, dreingir við ringum í nøsini og gentir í nalvablusum knappliga slógu ring og fóru at kvøða til tónleikin frá pallinum. Ein slíka samanrenning millum gamalt og nýtt havi eg
nú. Eg havi sjálvandi eina søgu saman við Føroyum. Sjálvt um tað eru 23 ár síðani, so havi eg enn ringt minnir frá dystinum, sum vit taptu. Tapið kom illa við og kenslan eftir dystin var bittur, sigur
seinastu royndina. Minnist eisini væl, hvussu ringt eg hevði tað, tann dagin eg og Petur fóru til Havnar at fáa svarið úr Danmark. Eg haldi, at tað var líka ringt, sum fyrstu ferð eg fór til Havnar eftir svari [...] væl fyri kropsliga, sum eg var, tá eg bleiv sjúk. Harafturat át eg hampiliga sunnan mat. So tað var ringt at læra kroppin at kenna aftur aftan á alt hetta, sigur Ruth á Plógv. - Í fyrstuni livdi eg í einum
sjúkrabil. - Eg spurdi, hvat eg so skuldi gera? Jú, eg mátti fáa fatur á kommunulæknanum. - Eftir at hava ringt ymsa staðir, fekk eg so fatur á einum lækna og greiddi honum frá støðuni. Tá ið eg hevði greitt honum