ikki út úr felagsskapinum. Vit eru øll vælkomin til hansara. Jesus talar ikki um stórar og smáar syndir. Hann talar bert um synd og syndarar ? og syndarar eru vit øll! Jesus møtir okkum við kærleikans
sum er omanfyri rættin eftir lógini. Dávid prísar Gudi fyri, at hann náðiliga hevur fyrigivið sær syndir sínar. Fyrigevingin var tá eins og nú í hesum: at vit játta syndum okkara og biðja Jesus um náði
hann hevur fingið henda rætt og hetta vald, og tí vil hann altíð hava tað. Hann bar allar heimsins syndir, tí eigur hann rættin til at hava alt vald á øllum heiminum. Og tí hevur hann eisini rættin til at
hin stoltasta, so at hann fellur á knæ fyri Gudi. Tað kann fáa hin størsta spottara til at angra syndir sínar og biðja um náði og bjarging. Tað kann troysta hin mest vónleysa og ólukkuliga, so at hann
Jesu Kristi fullgjørda verk. Øll vit við gleði halleluja kvøða hjarta várt skal fyri Gudi seg frøa. Syndir hann strikar, og skuldir hann sættir sárastu sorgir av hjartanum lættir.
hann byggir prædikuna sína á skriftina; vitnar um Jesus Krist, peikar á hann sum krossfestur er fyri syndir okkara, risin upp og hevjaður upp til æviga dýrd. ? Og tey sum tóku ímóti orðinum fingu hin Heilaga
sum hennara er ongantíð tann torførasta og vandamiklasta at hava við at gera, hóast tað eru slíkar syndir, mest verður talað um mest verður gjørt burturúr. Men at avdúka okkara syndafulla hjarta, so vit
ella aftra seg við, at biðja hana, m. a.tí at tað er so torført at biðja fimtu bøn: "Fyrigev okkum syndir okkara, so sum vit eisini fyrigeva teimum, ið ímoti okkum synda". Er tað nakað, sum vit alt ov ofta
liggur tað stóra, at Jesus sjálvur verður til eitt lamb – ja, Guds lamb, sum tekur allar heimsins syndir á seg. - Jesus var eisini hetta tigandi lambið, tá Hann var krossfestur fyri okkum. Har var heldur
byrðini av syndum sínum, og dagin eftir játtaðu tey, at tey høvdu litið á, at Kristus hevði borið syndir teirra. Vit eru beint komin heim úr Suðuroy. Í Vági leigaðu vit ein almennan sal og høvdu seytjan [...] fremmanda og óttin fyri dóminum hevði sovorðið vald á mongum, at tey máttu ”standa upp” og viðganga sínar syndir. Dópur Christian Matras var av Viðareiði, og var ungur hesa tíðina. Hann fer av Brekkumørk
