næsta. At liva satt lív er at liva av náði, og at vísa náði og miskunn. At liva er at móttaka og at geva. Móttaka Guds góðu gávur, og geva tær víðari til tey menniskju, vit møta á lívsleið okkara. At liva [...] frelsu og lív ? hann væntar av okkum, at vit geva hesa kærleikans gávu víðari til næstan. Vit eru sett at móttaka og geva, tað vil siga, trúgva og elska. Vit elska, tí at hann elskaði okkum fyrst, sum orðið [...] okkum um, at Jesus er bót fyri alla synd og skuld heimsins. Sannførir okkum eisini til trúgv á, at hetta geldur eisini okkum. Kristin trúgv er at trúgva á ein annan enn okkum sjálvi. Vantrúgv er at trúgva

átti hann. Tá ið hann var leyslatin, sat hann ein dagin og át saman við okkum og eg spurdi hann tá: »Um tú nú visti, hvat ið tú komst at verða føddur til, at alt kom at verða tað sama, sum tú nú hevur upplivað [...] tú so svarað«? Svarið fekk okkum at hvøkka við og at undrast. Hann segði: »Eg vildi takka fyri, at eg varð føddur. Tað var ikki uttan lívsvirði og meining. Tað hendi, at tað vóru fangar, sum vóru fyri ongum [...] ómegd í fangahúsinum, tí at teir ikki orkaðu at bera revsingina. Og so var tað ofta eg, sum talaði við teir og var um teir. Eg visti jú betur enn mangir aðrir, hvat ið tað vildi siga at sita innistongdur. Og

torir at siga, at tú skalt trúgva tú ert nakað, at tú skalt tora at trúgva á teg sjálvan. Bæði tá tú hevur tað gott og fungerar væl, men ikki minst, tá tú følir, at alt miseydnast, og at tú ert um at ganga [...] kensluni av, at tú einki ert verdur, og at lívið ikki er vert at liva. Ella tí at hini siga, at tú einki virði hevur. Ella, sum Jesus sjálvur sigur: »Sanniliga, sanniliga sigi eg tykkum, so satt sum tit ikki [...] hann ímyndar sær at teir eitt kvøldið gerast svakir, og trúgva, at teir veruliga eru tað, sum teir spæla ? so at tann, sum spældi kongur t.d. ikki longur vildi hava nakað við tann at gera, sum spældi biddari

altavgerandi, at har var samanhald ? at øll royndu at vera góð hvørt við annað, koma við tí góða uppbyggjandi orðinum og standa saman um tað, tey áttu við gleðiboðskapinum; tí var vanligt, at hitt eina k [...] rættvísu høgrumegin: »Tí at eg var svangur, og tit góvu mær at eta; eg var tystur, og tit góvu mær at drekka; eg var ókunnigur, og tit hýstu mær. Sanniliga sigi eg tykkum, so satt sum tit hava gjørt hetta [...] royndum, hvønn týdning tað hevur at vit fingu góða móttøku, har vit komu inn á gólvið, ? sum at alt annað kom at standa í ljósinum av hesi móttøku, komu við hugi og sál at verða áminnt eisini á hann, sum

fullu fimm, vera greið yvir, at hann er ikki til longur ? Men her kemur hitt kristna kirkjuliðið við sínum avgjørda mótmæli. Sanniliga er kristindómurin mitt í nútíðini. Satt er, at søgan er gomul, men hon [...] Tað munnu vera tey fægstu, ið nokta fyri, at kristindómurin nakrantíð hevur verið til á jørðini, og at Jesus úr Nasaret í heila tikið hevur verið til. Kanska onkur neiligur andi, t.d. Drews í Stuttgart [...] hevur verið ein maður, ið æt Jesus úr Nasaret. Og at hetta var ein løgin, átrúnaðarlig persónmenska, hesin Jesus, men hvussu nógv og hvussu lítið, ið er satt og veruligt av tí, sum søguliga er borið víðari

lærusveinarnir fyri at vera har, Jesus vildi hava teir at vera, saman við sær! Seinra kall Jesu var: Tænið mær! At vilja tæna honum og næsta okkara. Jesus segði: "Hetta er boð mítt, at tit skulu elska hvør [...] lærusveinum Jesu tað ummælið, at teir høvdu hildið seg til Jesus. Hetta var ein sonn ákæra ímóti Jesu lærusveinum tá, og Jesu læruveinum nú, at teir hava hetta eyðkenni: Teir vilja vera saman við sínum meistara [...] Pætur, at hann hevði verið við Jesusi. Fyrstu ferð: "Tú vart eisini við Jesusi Galileinginum." Aðru ferð: "Hasin var eisini við Jesusi úr Nasaret." Og triðju ferð: Men eina løtu seinni komu teir at, ið har

leitar til Jesusar fyri at hoyra orð hansara og er til reiðar at taka ímóti frelsuboðskapinum. Tí ræður tað um at arbeiða, meðan tíð er, og Jesus er so upptikin av hesum arbeiði, at hann hevur lív sítt í [...] hann. Men tað er ikki hansara egni gerningur, tað er Guds gerningur, hann er komin at gera, so satt sum matur hansara er at gera vilja hansara, sum sendi hann, og fullføra gerning hansara. Tað var hesin [...] okkum sum menniskju, og tí ræður tað her um trúgv, so satt sum tað einans er við trúnni, at vit fáa lut í frelsugerningi Jesusar og tí, hann hevur at týða. Hetta er eisini samfeldi vitnisburðurin í Nýggja

mál at liva eftir Guds vilja. Og endamálið var ein dag at kunna standast fyri Guds dómstóli. Teir vistu, at ein dag kom leið teirra at bera hagar, og tá ráddi um, at lívið varð livað soleiðis, at Gud kundi [...] dyr. Vit hava oftani lyndi til at halda, at hetta er tí, at hon ikki er verulig rættvísi. Til dømis halda vit, at rættvísin hjá farisearunum bert var nakað útvortis, at teir allir sum ein vóru hyklarar [...] vit sjálvi royna at gera fyri at vinna okkum Guds ríki einans ein minking av heiðuri Jesus Krists, so satt sum hann longu hevur gjørt alt, ið neyðugt er. Evangeliið til okkara er, at tað finst ein náðivegur

hjá nøkrum at geva eftir og tapa. Vit eiga at takka Guði fyri, at hann tekur sær av júst slíkum. Takka fyri, at eg eisini í dag, tá ið hjarta dømir meg, kann krúpa í lívd undir tí sannleika, at hann er størri [...] á kórsvegginum í kirkjuni í míni heimbygd! í mínum uppvøkstri. Hvat vil tað siga, at Guð er størri enn hjarta okkara? Jú, at hann í miskunn sær undirstreymin í hjarta okkara. Vit svíkja okkara sannføring [...] ikki satt. Nú er Guð liðugur við teg. Tveit bara vápnini, tí nú er tú mín. ? Soleiðis fekk hann so mong. Men soleiðis nýtist tað ikki at ganga. Tí hóast hjarta dømir okkum, og vit væl vita, at vit eru

góðum, gloyma vit at takka Guði!«. »Hvørjaferð, útróðrarbáturin hevur drúgva tíð at koma undanaftur tanganum, biðja vit. Men tá ið hann umsíður kemur í øllum góðum, gloyma vit at geva Guði heiðurin!«. Vit [...] hildið fram? Men so er tað nøkur, sum takka - takka, uttan nakar skuldi mett, at har er nakað at takka fyri. Prestur plagdi at leggja leiðina framvið hjá gomlu Onnu, á veg í kirkjuna sunnumorgnar. Umframt [...] køki, ið var enn minni? Har sat maður hennara, avlamin. Har sótu synirnir, báðir avlamnir. Sjálv lá hon í eini song í stovuni. Tað var gott, tygum komu, prestur, plagdi hon at siga tá ið hann steig innum.