Onkuntíð kundu vit hugsa okkum tað soleiðis, men alla tíðina renna vit okkum móti einum múri. Latið okkum ímynda okkum eitt barn í móðurlívi. Innibyrgt til allar síður. Fullkomuliga bundið av øllum rø

Eitt og hvørt menniskja, sum brúkar sítt skil, má skriva undir sannleikan í fyrru helvt av hesum ørindi: Vit hava her ikki verðandi stað. Hvørja løtu, sum fer, hvørja ferð sekundvísarin flytur seg, an

Tey bæði seinastu boðini líkjast nógv og hava vist áður verið eitt samlað boð. Orðið girnd leiðir ofta tankan móti tí kynsliga og freisting, og harvið eisini hugsan um sætta boð. At fáa hug á konu hjá

Tjóvur trýr, at hvør maður stjelur, sigur orðtakið. Ofta er ein djúpur sannleiki goymdur í slíkum orðtøkum. Er okkara hugsan verunliga so, at um onnur taka, so kann eg gera tað eisini, ella um eg geri

Men alt er frá Gudi, sum gjørdi okkum sáttar við seg við Kristi og gav okkum sáttargerðartænastuna. 2. Kor. 5,18 Tað er ein avgjørdur kristin boðskapur, at Kristus er deyður fyri øll. Tað ræður tí um

Soleiðis stendur í Sikars bók kap.28.12. Um Ábraham hevði blást á neistan, sum lá og gløddi, tá ið hirðar hansara og Lots byrjaðu at gerast ósamdir, hevði tað enda í øðiligum skeldaríi og slagsmáli, i

Tað sum hendi hina fyrstu Hvítusunnuna, fyri nú næstan 2000 árum síðani, vakti undran hjá mongum og hevur ivaleyst eisini vakt spurningar, tí her var nakað heilt, heilt serligt á ferðini. Men størri u

Her verður talað beinleiðis til okkara hug og sinni. At girnast nakað er at hava eitt sterkt ynski um ella tráan eftir at at fáa fatur í einumhvørjum, sum vit ikki eiga ella hava rætt til. Vit hava ym

Tað er ikki bara í rættarmálum, at rangur vitnisburður ikki má berast fram, men so sanniliga eisini í tí dagliga gerandislívinum. Vit kundu sagt tað stutt: tú mást ikki lúgva ella: tú mást ikki siga ó

Finnist tað veruliga ein gleði, sum eingin kann taka frá okkum? Tá er løgið at ikki øll eru áhugaði í at fáa lut í henni. Tí er tað nakað, sum er skiftandi her á foldum so er tað gleðin. Í dag kunnu v