047 fólk lív í royndini at sigla um Miðjararhav – men hetta talið er helst væl hægri, tí tað kemur ofta fyri, at skip, sum ganga burtur, ikki verða fráboðað. Trýst á pílin á myndini niðast og síggj eitt

fyri tey ungu, har tey fáa góðar upplivingar, holla menning og eitt sunt umhvørvi. Vit vaksnu taka ofta til, at tað er týdningarmikið ikki at taka arbeiði heim við til hús, tí vit vilja eisini hava tíð

- Heilsuskúli Føroya. Staðsetingin av skúlanum fær við jøvnum millumbilum sítt toyggj. Ført verður ofta fram, at nógv velja skúlan frá orsaka av staðsetingini og at neyðugt er at fáa ein heilsuskúla ella

eitt mál, sum heilt vist kundi verið avgreitt umvegis fólkaatkvøðu og ongum politiskum ruðuleika, sum ofta vendur politiska landslagið á høvdið. Um eitthvørt óvæntað etiskt mál stingur seg upp, sum ketta úr

ið sjálvi hava stórar sálarligar avbjóðingar og misbrúk at dragast við. Hesi fólkini verða alt ov ofta og alt ov nógv yvirsædd í samfelagi okkara. Tá valstríð er, standa valevni í kø fyri at vilja hjálpa

Ofta fái eg at vita, at eg og onnur á vinstravonginum vísa so lítið tolsemi fyri øðrum, ið hava øðrvísi meiningar enn vit á virðispolitiska økinum. Men tað er munur á tolsemi, haturstalu og at nokta m

til dagligt síggja ofta, hvar tað brennur á, og hvar tað ikki er nóg gott. Tey sita eisini við onkrum góðum hugskotum um, hvussu man kundi gjørt okkurt annað. Hesi fólk uppliva ofta, at tað er langur vegur [...] vegur at fáa smáar játtanir til broytingar, tíð og møguleikar at royna hugskot. Ofta hoyra vit um, at tann almenna skipanin kann virka sum ein køvandi dýna fyri tey kreativu hugskotini. Um vit skulu fáa

tryggja, at vit fáa ein tunnil til Suðuroynna. Hesum kann Sambandsflokkurin gerast garantur fyri. Ofta manglar ferilin av realitetssansi, tá ið tað kemur til stórar íløgur. Tað er ongin loyna, at Føroyar

Tað er ikki altíð, at vit gera okkum so nógvan ómak við “at rokna tað út” – ofta er tað tiltrúgvin til egna mátt og megi sum er drívmegin, sum drívur okkum at náa okkara dreymum um sjálvbjargni og sjálvræði [...] á egnum viðurskiftum. Tað er ikki altíð, at vit gera okkum so nógvan ómak við “at rokna tað út” – ofta er tað tiltrúgvin til egna mátt og megi sum er drívmegin, sum drívur okkum at náa okkara dreymum um

fara við smáum børnum. Afturat hesum eru óteljandi frásagnir um, at tey, sum rita inn í skipanina ofta, og í summum førum eru skjót at klikkja, sleppa skjótari framat plássunum. Hvussu nógv passar av hesum [...] eitt eydnuspæl enn eina rættvísa skipan. Ein hevði fingið at vita, at hon “hevði ikki ritað inn so ofta,” og fyrisitingin hevði skilt hetta sum, at hon ikki hevði víst ansingarplássum nóg stóran áhuga,