Apostlarnir biðja Harran geva sær meira trúgv; men hann vísir bøn teirra frá sær: »Um tit høvdu trúgv sum eitt sinopskorn, tá kundu tit sagt við hetta morberjatræið: ?Slít teg upp við rót og set teg n

Samanhangurin fortelur okkum um ein mann, sum kom til Jesus við sínum sjúka syni, og biður um hjálp. Hann hevur roynt lærusveinarnar, men teir megnaðu tað ikki. Tí sigur hann við Jesus: »Men um tú ert

Brúdleyp varð hildið í Kána, og móðir Jesu var har. Við at nevna Mariu moy so tíðliga í tekstinum, verður dentur lagdur á, at hon var til staðar. Til hennara var Guðs orð komið á ein hátt, sum tað ikk

heystið við vónum og væntanum, nú brátt fjøllini aftur verða gtingin og skurðurin kemur fyri ? tá ljós aftur verða at síggja í so mongum kjallara og úthúsi, har menn og kvinnur ganga við sveittabrot at

Hirðamyndina kenna vit ymsastaðni frá í Bíbliuni. Hin góði hirðin hevur umsorgan fyri seyðum sínum. Jesus er hirðin og vit, hin kristna kirkjan, eru seyðirnir. Alt Jesu lív vitnar um, at hann hevur um

Vit eru í adventini. Og adventin er ein fyrireikingartíð til jólini, eins og føstan er fyrireikingartíð til páskirnar. Vit liva nú í vón og væntan um, at frelsarin kemur. Hann kemur við kærleika, umso

Einaferð ringdi ein maður til mín, hann var eitt sindur forstýraður, og var so keddur av, at Jesus hevði sagt hesi orðini, tí hann helt tað vera so meiningsleyst, um hann datt á sjógv, at hann ikki sk

Vit kenna tey øll aftur, fólk við følskum autoriteti, sum selja sína sál fyri at fáa makt. Tað var millum annað hetta, sum H. C. Andersen sipaði til í ævintýrinum um tann nakna keisaran, sum øll hildu

Gamalt er í søgu kirkjunnar, at av ápostlum Jesusar skuldi Jóhannes ápostul og ev. gerast hin elsti og doyggja sum fleiri og níti ára gamal í Efesus í Lítla-Asiu, eftir at hann hevði skrivað okkum bæð

Trúgv er mangan at finna har, ið vit minst vænta hana. Jesus kemur oman av fjallinum, og í ferðini við honum er stór mannfjøld. Tá er tað, at hann møtir einum spitalskum manni og herhøvdinganum. Tann,