Gamalt er í søgu kirkjunnar, at av ápostlum Jesusar skuldi Jóhannes ápostul og ev. gerast hin elsti og doyggja sum fleiri og níti ára gamal í Efesus í Lítla-Asiu, eftir at hann hevði skrivað okkum bæð

Trúgv er mangan at finna har, ið vit minst vænta hana. Jesus kemur oman av fjallinum, og í ferðini við honum er stór mannfjøld. Tá er tað, at hann møtir einum spitalskum manni og herhøvdinganum. Tann,

Tá hesi orð ljóða til okkara í dag, kennast tey okkum uggandi og gleðilig ? sonn gleðiboð, at himmalski faðir okkara framvegis er virkin og ger sín gerning enn sum áður, og at eisini Jesus, harri okka

Tað eru tey fægstu av okkum, sum megna at geva lívi okkara innihald og form. Og menniskju spyrja eftir meining við lívinum. Og hetta gera tey í dag meir enn nakrantíð. Vit megna ikki at ráða lívsins g

Ein rekamaður, ella vagabondi, hjá Storm P. sigur við ein annan rekamann: »Harraguð, vit eru bara menniskju«. Og hin svarar: »Sum um tað ikki er ríkiligt.« Storm P., sum alt sítt lív hevði ein serliga

Jesus var foreldrum sínum lýðin. Men lýdni hansara ímóti jarðisku foreldrunum var í djúpasta týdningi eisini lýdni ímóti Faðirinum í himli. Har menniskju eru í Faðirsins tænastu, vil tað føra til lýdn

Við Jesu deyða og uppreisn er ein grundvøllur lagdur. Við Jesu deyða og uppreisn hevur Gud sigrað á tí ónda. Sigurin er vunnin. Og grundvøllurin er lagdur, fundamentið er lagt undir okkara lívi og til

Fyri Guði er einki ómøguligt, segði eingilin við Mariu. Eisini Maria ivaðist. Tað var ikki so løgið. Tað, sum nú skuldi henda, var nakað, sum ongantíð fyrr var hent og ongantíð aftur vildi henda. Tá i

Taknemmelighed kommer man aldrig galt af sted med. Når ting går godt på arbejdet, når fiskeripriserne er høje, når skatterne er lave, når hjemmet fungerer eller når fodboldholdet har vundet kampe igen

Ørindi er tikið úr øðrum prædikutekstinum til ólavsøkudag. So dýrabar er ein mannasál fyri Guði, at øll virði í heiminum viga ikki upp ímóti henni. Tað kemst av, at nakað er við sálini, ið varir ævigt