Boðini eru framvegis galdandi, soleiðis er heitið á einari bók, sum kom út á Frimodts forlagi í 1973, og sipar rithøvundurin til tey bíbilsku boðini, sum á mangan hátt verður gingið ov lætt um nú á dø

Tað er Jesus, sum sigur hesi orðini. Hann fortelur okkum um Gud, hvussu hann kallar okkum til samfelag við seg og til tænastu í ríki sínum. »Sonur mín!« ljóðar tiltalan ikki »trælur mín« ella »tú frem

Eins og ein reyður tráður ganga Guds lyfti og fyrijáttanir gjøgnum alla skriftina. Vit møta teimum bæði í lovsangi og í beinleiðis boðan. Og vit kunnu líta á tey, hóast tað ikki inniber, at Gud gongur

»? Blóð bróður tíns rópar til mín frá jørðini«. 1. Mós. 4.10 B Ja, tað rópar hart um synd Káins: um hvussu ljótt tað er at vera øvundsjúkur og hatisfullur ? og hvussu ræðuligt tað er, tá ið eitt menni

»Um nakar ikki verður verandi í mær, verður hann kastaður út sum ein grein og følnar«. Jóh. 15, v. 6 Í gomlu søgnini um Gásadalsrisan Tóra rama og Mykinesbúgvan, nevndur Óli rami, hann, sum at enda va

í halgidómin at lova Harranum við samfeldum ljóði. »Ljósið rann, sum lívgar gleði, ljós, ið vann í myrkri megi, ljós, sum vert er lov og prís« kj.m., øll eru hjartaliga vælkomin. Føroyska arbeiðið Í E

Eins og Guð hevur skapað alt, so er tað eisini hann, ið uppiheldur øllum. Paulus sigur tað soleiðis: »Í honum vórðu allir lutir skapaðir? og allir lutir standa við honum«. (Kol. 1,16). Men tað eru tey

Rómv.br. 8,31: Er Guð við okkum, hvør er tá ímót okkum? Við ella ímót? er ein spurningur, sum vit fáa longu í barnaárunum. Oftast er ikki lukkuligt at vera ímót, tá ið tann sterkari ella meirilutin he

Ein ungur maður helt ein dagin fyri við eina eldri konu: »Tygum ganga bara í kirkju av vana!«. »Ja, er tað ein vani, so er tað ein góður vani!« svaraði hon. Ofta verður gjørt gjøldur burtur úr vanakri

Soleiðis ljóðar ein áminning frá apostlinum Paulusi til unga vin sín Timoteus. Á hesum sinni fara vit at nýta áminningina rættiliga frítt og leysa frá sínum søguliga samanhangi. Minst til Jesus Kristu