sítt, tá ið tað umsíður legst í mold. Vinnan tekur dyk á seg. Nýggjar leiðir verða gingnar. Skip og virkir grógva upp úr lógvunum á vanligum monnum. Sporstreingjarar við øðiligum áræði skipa fyri. Og sjálvandi
nøkur tjóð hevur? At vit eru ein stórhavstjóð í miðjum Atlantshavi? At vit fingu nýggjari skip og virkir? Føroyar vóru jú eitt fullkomið og forsømt útjaðara-amt fram til seinna heimsbardaga. Og vit kundu
tað enn dagin í dag. Tað var sera gott samband og samanhald millum fólk. Søgan um AT Tað vóru nógv virkir og nógv arbeiði á Tvøroyri. Men fyrra partin av 1930-unum var heimskreppu. Hon rakti eisini Føroyar
har hann rættuliga kom at gera vart við seg sum vnnulívsmaður fram til 1930-ini. Hann átti skip og virkir og kom at merkja nógv fyri Skála. Hann var kendur sum ein serstakligur heiðursmaður. Ein abbadóttir
hárini at reisa seg á fólki av ræðslu. Fyrst vóru ognir hjá keisaranum tjóðartiknar og síðan privat virkir og stór jarðarøkir. Sum áður greitt frá, áttu fólk so mikið av jørð, sum tey kundu dyrka til egna
