tilvirkaður, sum føroyingar gjørdu tað. Jón minnist eisini sunnudagar, tá ikki var róð út. Tá var gaman í bygdini við føroyskum dansi og øðrum til skemtunnar. Í dansinum var tað Edvard sum skipaði. Før

manni, hann møtti, segði hann ørindi síni. Hann fortaldi, hvør hann var og bað um hús. Jú, tað var gaman í. Maðurin bað pápa fara heim á Biskupstøð og siga við konuna Karin, at tað var í lagi. Maðurin var

var eitt frálíkt umhvørvi fyri ein ungan drong. Tað var eisini ein á, sum rann niðri í Bø. Har var gaman at spæla. Í Bøgøtu beint við var bakaríið hjá Andreas abbabeiggja. Her luktaði væl. Her var eisini

keksatunnu í bátin og spurdu bóndan, um hann vildi loyva teimum at fara í drangin afturfyri. Tað var gaman í. Bóndin setti á keksatunnuna beinanvegin, og skiparin helt, at Dánjal skuldu klúgva upp á drangin

tók hann kjansin og kom til mín og spurdi, um hann kundu fáa nakrar myndir frá mær. Jú, tað var so gaman í! Vit máttu eisini hittast aftur, tá ið filmurin varð framkallaður, so hann kundi fáa sínar myndir

tey sita á eini matstovu, kemur eitt ungt par og spyr, um tey kunnu setast hjá teimum. Jú, tað var gaman í. Tey koma í prát. Maðurin var norskur, og kvinnan var hollendsk. Tey vóru á brúðleypsferð. Hans

og seta í samband við okkurt serstakt. Hanus í nýggjum hami Serliga eru tað løgini frá útgávuni, “Gaman og Álvara”, sum eru tey mest populeru, eins og “Fagra blóma” er tað. Men tað, ið var tað besta við