Sjúrður Skaale skrivar, at okkurt má gerast fyri at fáa lív í tann stagneraða fólkaskúlan. At fólkaskúlanum tørvar avbjóðing. At fólkaskúlin er skyld í, at støðið í øllum landsins hægri skúlum lækkar. [...] at við eini frískúlalóg kann tann føroyski fólkaskúlin fáa nýggj hugskot, nýggjan íblástur og nýtt lív. Góði Sjúrður. Skalt tú skriva um skúla, mást tú hava skil fyri skúlaskapi. Tú mást vita nakað um tann

ongantíð vorðið veruleiki. Men hon ger Sáru til syndabukk fyri sítt eftir øllum at døma miseydnaða lív, og hon steðgar ikki, fyrr enn Sára stendur ákærd á tinginum í vanda fyri at verða dømd til deyða. [...] so vítt, má lýsingin hava meira tyngd. Søgan sum spegl Ein søgulig skaldsøga kann annaðhvørt lýsa lív og lagnu hjá einum søguligum persóni við tí fyri eyga at siga nakað um tíðina og tær treytir, sum vóru

øllum møguleika og rúm til at skapa tað lív, ið vit ynskja hvør í sær Einar Føroyar, ið okkara ungu velja til, har vit fáa góðar møguleikar til at skapa okkum tað lív, ið vit ynskja og trívast og mennast

vend, soleiðis at tær kunnu halda minnst 35 ár aftrat. - Torgunn elskar sítt arbeiði. Hon gongur við lív og sál upp í at veita eina nærlagda og umsorganarfulla røkt til húsfólkini á Heimarustovu. - Onkur [...] - Malan er røsk og álítandi, tímir og dugir sera væl at venja við okkara brúkarum og tað er gott lív í venjingarhøllini, har fólkina fáa venjing og eitt gott prát. Fyri Maluna er ongin avbjóðing ov stór

allar seks partarnar av røðini “O, Móðurlandið!” Í seks pørtum er ein desperat roynd gjørd at blása lív aftur í seinastu gløðurnar av tí útkølnaða fullveldisbálinum. “Komið nú føroyingar! Tit liggja og sova [...] skúlabøkur brúktar til? Í kirkjunum var støðan ein onnur, tí meðan føroyska málið livdi sítt fríska lív í gerandisdegnum, so høvdu bara danskir prestar verið í kirkjunum í eitt mannaminni. Prædikurnar vóru

hiv. Hann sigur, at fram til 1990’ini var hiv ein deyðilig sjúka, men nú kunnu fólk liva eitt gott lív við tálmandi heilivági. - Haraftrat vil tíðarritið Nature vera við, at tvey fólk er vorðin lekt á sama

egið heim, hava vinir, ein maka – ynskja at verða vird, hoyrd, ráða sær sjálvum, og liva eitt gott lív. Tey skulu ikki setast eftir. Tiltakið á Reinsaríðnum er ókeypis, og vit gleða okkum til at fáa nógv

meg, hvussu man skal liva og verða. Tú dugdi væl at liva og tú elskaði eisini at liva. Tú tók ikki lív og heilsu sum eina sjálvfylgju, men sum eina gávu. Minnist sera væl á eina løtu, tá ið tú vart og vitjaði

egið fólk. Tað er ikki nóg mikið, at vit bara metta okkum búkin. Tað er føroyska sálin, sum eigur alt lív og allan vøkstur í Føroyum. Meira av tí sama? Vit halda, at tíðin er komin til broyta føroysku siðvenjuna

børn og hava nógvar trupulleikar at dragast við. Trupulleikar, sum røkka langt inn í teirra vaksna lív. Samanumtikið er grundarlagið lagt fyri verri lívsgóðsku og einum truplari lívi, um børn vaksa upp