báðum, at nervarnar hingu uttaná. Hetta var eitt nervakríggj, sum tað ráddi um at vinna, skuldi finalan vinnast. Dráttur sá út til at koma betur úr startholinum, tí eftir at liðini høvdu fylgst fyrstu

hóast Dráttur átti undirtippaða leiklutin, gjørdu kvinnurnar úr Sandavági og Miðvági sítt til, at finalan eisini gjørdist tann spennandi og javna grannauppgerðin, mong høvdu væntað og vónað. Líka stórur

sum hann hevði væntað. – Tað kundi væntast, at talan gjørdist um ein javnan dyst, og tað var henda finalan eisini til tíðir og sum oftast. Men vit kláraðu til endans at hála tað heim, so tað var bara gott