igu skipanina í umhvørvinum. Hetta hendir t.d. tá dálkingin frá einum alibrúki er so stór, at alt lív á botninum undir brúkinum doyr. Guttormur Djurhuus nevnir, at ein álvarsligur vandi við dálking frá
undirvísa. Vit gjøgnumgingu lógina. Vit gjøgnumgingu m.a., hvussu ið lógin er sett sum ein vernd um lív okkara. Soleiðis er Guðs lóg, og soleiðis skal tað eisini gjarna vera, tá ið tað ræður um samfelagsins
minka. Pápin var heldur ikki ungur longur. Men tá gjørdist Bárður ræðslusligin. Hann hevði alt sítt lív fingið vaksandi stuðul frá pápanum. Sjálvt um hann ikki longur hevði brúk fyri honum, kundi hann ikki
í P/f TRYGD segði Astrup, sum tí eisini metti tað heilt náttúrligt, tá bankin var við til at fáa lív í aftur Trygd, tá føroyska tryggingarmonopoliið var avtikið í 1997. Hann vísti á, at tað longu frá
Endamálið við politikki er at virka fyri, at vit kunnu liva lív okkara í tryggleika. Í so máta er tann støða, vit liva í, rættiliga syndarlig. Orsøkin til hetta er, at vit hava givið kongi okkara alt vald
Tórgarð, frá Grímu, hevur leikstjórna. Við hesum leikinum hevur Stranda Sjónleikarafelag aftur kveikt lív í sjónleikalívið á eystara arminum á Skálafjørðinum. Tó skuldu tað ganga heili 7 ár frá at seinasti
arbeiðarstættini. Vit nevna hetta júst tí, at tað er eyðkennandi fyri D. J. Jensen, at hann alt sítt lív hevur kent samhaldsfesti við hesa stætt og sýnt tað í verki Hansara lívsverk var fyrst og fremst útinnt
men harumframt eru nógvir smærri býir og samfeløg. Eins og í Føroyum liva hesi samfeløg sítt egna lív, sum tey, ið ikki búgva júst á staðnum, fáa so nógv at vita um: tey spæla sjónleik, spæla tónleik,
Jørgen-Frantzar var pennurin og hin svárasti fíggindin sjúkan. Tuberklarnir. Í hesum dysti millum lív og deyð, ljós og myrkur, heimligt og fremmant, er tað, at Jørgen-Frantz í 1923 skrivar, at »tað er
møguligum innskjótarum. Teir møguligu innskjótararnir eru Framtaksgrunnurin, Tryggingarfelagið Føroyar og Lív. Heldur ikki á hesum fundinum varð biðið um almennan stuðul. Síðani gekk umleið ein vika, til land
