hesum fýra er grunnurin til minnis um Zacharias Niclasen, meðan hinir tríggir eru persónarnir, Hans Andrias Dam, Tórshavn, Árni Joensen, Tórshavn, og Olaf Olsen, Glyvrar. Tað ber ikki til at fáa staðfest
sín. Eg hugsi altíð um hann sum ein lýsandi kristnan mann. Bert við at tosa við hann og síggja hann, kundi tú merkja nærveru Guds, tí hann livdi fyri Gudi eina, í øllum, sum hann segði og gjørdi. Eitt slíkt [...] í 1956. Tummas var múrari og í hesum ørindum kom hann at arbeiða hjá okkum. Hann múraði og eg tapetseraði. Meðan hann arbeiddi hjá okkum legðist hann ikki á boðini, men vitnaði fyri okkum um Jesus [...] menniskja við so fjølbroyttum dygdum, sum Tummas átti. Hann var klókur og evnaligur, ærligur og trúfastur, umhugsin og vælmeintur. Jákup Andrias og eg kendu hann í ár so mong, alt síðani eg kom til Føroya at búgva
Hendan dagin andaðist Andrias Christian Samuelsen í Havn, bert 61 ára gamal. Fyri okkum tríggjar var hann bara Samuelsen. Vit høvdu mist ein góðan og trúfastan vinmann. Vit fýra hittust á Grannskoðaravirkinum [...] til tað síðsta. Tá ið Andrias kom heimaftur úr Danmark og byrjaði á Grannskoðaravirkinum aftur, høvdu vit gjørt okkum eina mynd av manninum. Teir eldru arbeiðsfelagarnir kendu hann frá fyrr av og høvdu [...] vóru strongd og troytt. Tá kom hann við eini positivari og ofta skemtiligari viðmerking. Fyrst í 90-unum skiltust okkara vegir, tá ið vit tríggir fóru í onnur størv. Andrias varð tó verandi á Grannskoða
róði hann út. Eg minnist hann hjartagóðan. Tá pápin var burtur, fór eg ofta til hansara at biða hann, tildømis, knýta mær pilkin undir tráðuna. Jú, eg minnist hann, sum eitt gott fólk, og var hann sera [...] sum Jógvan Djúrhuus, sonur sjóðarbóndan hevði bygt. Tað sigst, at hann gekk norður til Skopunar at byggja húsið, ígjøgnum 7 ár. Hann var nevndur prest-Jógvan. Í 1984 vórðu húsuni umvæld, øll sum tey vóru [...] sang so meistarliga í kirkjuni. Hvør var maður Vilherminu, ella verpápi mín. Hann gjørdist illa sjúkur av tuberklum, beint tá hann skuldi til skips saman við soninum, sín fyrsta túr, skipið var “Dosea”. Henda
tímanar, men eri glað fyri, at tú hevði tín vinnmann, Andrias, har hjá tær har á Sønderborg Sjúkrhúsi, tað hevur heldur ikki verið lætt fyri Andrias at missa sín vinnmann, tit vóru vinir frá 1. flokki av [...] tú var væl dámdur av tínum arbeiðskolegum..... Árið 2005 kom tín gullklumpur til verdina, Joey, og hann betýddi alt í tínim lívi. Tit báðir vóru so góðir, tað var so stutligt at tosa við tykkum báðar á [...] og báðir búðu í Sønderborg, blivu pápar sama dag, ja tit báðir høvdu nógv saman, og seinni, tá Andrias fekk ein son, og tú stóðst faddur til lítla Emil, tað var tú eisini so stoltur av Robert.. Soleiðis
bygdini. Tá Andrias (ein abbasonur bróður tín) var á rannsóknarferðini Galathea 3, vóru vit hvønn dag á netinum og lósu úr dagbókini, sum hann skrivaði. Tú vart so spent at vita, hvussu hann hevði tað, [...] og hvat hann hevði at siga frá. Børnini høvdu eitt stórt pláss í tínum hjarta, og tað merkti okkara Hjalti eisini. Tit vóru so ómetaliga væl. Tá hann kom heim úr barnagarðinum, spurdi hann altíð, um vit
Kærleikin er langmóðigur, hann er góðviljaður; kærleikin øvundar ikki; kærleikin er ikki stórorðaður, blæsur seg ikki upp; hann hevur ikki ósømiligan atburð, søkir ikki sítt egna; hann ilskast ikki, er ikki [...] ikki illmintur; hann gleðist ikki yvir órættvísini, men gleðist saman við sannleikanum: hann tolir alt, trýr øllum, vónar alt, ber alt. [...] fingu nógvan góðan, føroyskan bita, tá man var langt heimanífrá, og ikki at gloyma Heidi, Torben og Andrias. Tøkk skulu tit øll hava fyri dyggan stuðul í hesi sváru tíð. Tankar mínir fara eisini til tykkum
fiskaðu altíð nógv. Eg haldi, at hann var okkurt árið við Fiskakletti, hann spardi seg ikki, har hann var til arbeiðis. Tá virkið Sólarís varð stovnað, var hann ein av undangongumonnum, saman við øðrum [...] gjørdu føroyingar eftir kríggið, hann tosaði ofta um tíðina við týskarunum. Ásmund dugdi væl at siga frá, tað hevði hann ikki frá fremmandum. Í Ravnsoynni var Ásmund nógv, hann róði út við Harðaberg, teir fiskaðu [...] hevði arbeitt á Argjum Sum er nevndi fyrst, varð Kathrina gift við Ásmund Lognberg, hann var av raskastu monnum, hann sigldi øll kríggsárini við Marshall, sum svágur hansara Ernst hjá Andriasi, førdi. Ásmund
Gilstein har lastamaður við, og veit eg, hann var sera nógv avhildin. Teir plagdu til stuttleikar at siga, at táið hann sló salt á, var hann so nettur, at hann við tallerkinum kundi raka ein pinkalítlan [...] døgurða, kemur Gilstein inn. Eg spyrji hann, hvar hevur tú verið? Niðri í Todnesbø, sigur hann og eg sigi: ”ikki fann tú ringin hjá Elinborg”, jú hann er her, sigur hann og sleppur ringinum niður á borðið [...] fekk frá sjúkrahúsinum. Hann var har í nakrar dagar, og var væl viðfarin og var vælnøgdur, ta tíðina hann var har. Hann skuldi verða til meira kannaður og fekk at vita, at hann skuldi vera nakrar dagar
æviskeið, sum hevur sett síni spor – bæði á ein og annan hátt. Foreldur hennara vóru Dagmar og Hans Andrias Nielsen. Hetta vóru dugnalig og evnalig fólk, sum góðu mammu míni góða grund at byggja á. Hon [...] verða dyggasti stuðul faðir míns. Hetta mintist hann eisini í einum sangi til teirra silvurbrúdleyp: “Í mannatosi tey Ólav nevna, men teinkja ei hvør hann hevur evna. Um bert nú gætur góvu sær, tey vistu [...] hon flutti til Gøtu, tænti hon í Havn og í fimm ár hjá Doktor Djurhuus, ella Heiðadoktaranum, sum hann eisini varð nevndur. Hesi ár mundi hon læra nógv av tí, sum eyðkendi hana restina av lívinum: Hon
