til loysn til dálkingartrupulleikar vísir Ingilín D. Strøm á nýggja norðurlendska frágreiðing, ið ger greitt, at tað ber til at minka um dálking frá spreingiplasti við 75 prosentum. Les eisini: Sleppast

tá stóð einki til, greiðir hann frá. Hans Eiler Hammer var einsamallur á ferð í Liverpool, sum hann ger so ofta. Men hesaferð skuldi hann verið saman við tveimum norskum vinmonnum, sum ikki komu við kortini

garasjuhurðina upp fyri so at koyra bilarnar út. Tað skuldu teir ikki havt gjørt. Tí tað at hurðin fer upp ger, at ilt kemur til, soleiðis at eldurin sleppur at breiða seg enn meira. Nú eru góð ráð dýr, og arb [...] um Bilfríðkan hevur lært okkum nógv, og í dag fyribyrgir mann, at slíkar vanlukkur skulu henda. Tað ger mann eitt nú við at hava skúm í brandslanguni, og tað er ikki longur loyvt at hava so breiðar rennur

vansunum. – Tey flestu hava ein bil framman undan. Og um mann so fær ein bil aftrat í túnið, hvat ger mann so við verandi bilin? Skal mann sleppa sær av við hann fyri síðan at fáa sær ein nýggjan, tá mann

heilum, og so eru kenna tey seg eisini serliga útsett, av tí at fleiri teirra eru í londum, har korona ger um seg. – Eg skilji teir óalmindiliga væl, sigur landsstýrismaðurin í heilsumálum, Kaj Leo Holm Johannesen

millumlenda í Kangerlussuaq. Tað er eitt frálíkt stað. Men tað broytir ikki tann veruleikan, at hetta ger ferðina dýrari og drúgvari, um tú skalt flúgva meira enn 300 kilometrar suðureftir aftur fyri at koma

sannheit. Tað má eg líka gera vart við, sigur Dan Holmstad-Petersen og tekur samanum: – Men ja, alt hatta ger, at valið hjá mær fellir á tann føroyska laksin. Eg brúki fyri tað mesta laksin frá Bakkafrost, og

hjá ÍF í ár. Hinvegin er talan eina sterka felagseind, har eg bara standi á odda fyri liðnum. Hann ger tað greitt beinanvegin. Eg kann skjóta ein langan píl eftir at fáa nakað at vita um privatpersónin

koyrdi harvið seg sjálvan út. Tað verður vanliga rópt at vera illoyalt. So tað verður neyvan hann sum ger av, hvat endaliga úrslitið verður, sigur Jørgen Niclasen. Hoyr eina longri samrøðu við Jørgen Niclasen

brosi. – Jú longri man ger okkurt, jú meira venja fólk seg við tað, og eftirhondini, so skilja fólk tað betur. Tað krevur dirvi og ein hugburð um, at man skal bara gera tað, man ger, og ikki leggja í hvat