er ikki partur av sjálvari seyðasýningin. Tíggju krónur verða lagdar oman luttøkugjaldið fyri hvønn seyð, sum verður mátaður. Eins og undanfarin ár verða eisini hesaferð fleiri virðislønir latnar, og virðislønir

Christine Feldthaus fer ein stimitúr. Saman fara tær eisini á fjall, og tær sleppa eisini at royta seyð. Sendingin kallast "Feldthaus & Bagger taber masken: Færøerne - Kaos på fjeldet". Hon kann síggjast

studningi. Hvussu nógv gagn henda upphædd ger er sera ivingasamt. Vit kunnu samanbera tað við at vit hava seyð í fitilendi, og so ganga við kraftfóðri at geva afturat. Tá verður lítið gott burturúr. Orsøkin til

náttúrutilfeingi. Hvar er best at framleiða grønmeti? Hvar er best at hava neytahald? Hvar er best at hava seyð í haganum? Hvi gera vit ikki meira burturúr ullini? Hvar er besta at gera vakrar leiðir og gøtur til

stakur og barnleysur. Frítíðin verður brúkt saman við vinum og familju, umframt at eg fáist nógv við seyð. Eisini brúki eg frítíðina í bjargingarfelagnum ið eg síggi sum ein tíðandi og neyðugan part av t

Er tað nakað, sum føroyingar hava áhuga fyri, er tað seyði. Men fyri at fáa so góðan seyð sum tilber, hava tey nú í fleiri ár skipað fyri seyðasýningum, har tey hava leitað eftir bestu brundseyðunum í

kunnu næstan bara tala um náttúruna, um vit kenna hana. Enn er tað so, at nógv kring landið fáast við seyð og annað búnaðarvirksemi og koma tí regluliga í samband við náttúruna. Øðrvísi er við býarfólkinum

Nú skulu vit ikki troytta okkara lesarar við greinum um seyð og lembing, tó at tað er vár og lembingartíð. Men, ein forvitnislig søga er av Húsum á Kalsoynni, sum Andrass Joensen hevur fortalt okkum. -

við at tvær nýggjar framsýningar vera at síggja. Talan er um fastar framsýningar. Onnur snýr seg um seyð og ull og hin um føroysk klæði og siðbundið handverk. Fitt av fólki komu til móttøkuna. Rannvá Winkler

sjeytiárinum. Umframt, at hava koyrt lastbil og arbeitt á Suðurfisk í fleiri ár. So hevði pápi havt seyð og seyðahald í Hovi. Hetta var eitt stórt íkast til okkum øll gjøgnum árini, tí tað vóru nógvir munnar