vera í mótvegis stórskaldinum Janusi. Umframt teir tríggjar Hans Andrias, Sofus og Janus, hokka tvey ung sum krákur í túni um pallin, mesta partin av leikinum. Tey eru Hjørdis, dóttir Janus Djurhuus, og drongur
høvdu tey svimjihyl, og vit trongdu øll til at slappa av og njóta eitt sindur av luksus. Har sat ein ung genta og las. Hon æt Sonya og var úr Kanada, hon hevði arbeitt í fýra mánaðir á Tonga saman við einum
teimum gomlu. Gomul fólk í dag hava tað í felag, at tey vilja ikki verða til stríð. Flyta gomul inn til ung, verða tey ungu noydd at taka nøkur serlig atlit, og tað kann verða strævið, sigur Jóhanna Johannesen
leikarnir ikki haldførisavbjóðingina í álvara, er vandi fyri, at skattatrýstið verður so høgt, at ung fólk, sum fara av landinum at lesa, ikki ynskja at venda heim aftur, og eisini at fólk sum búgva í
í nøgd. Síðan koma røtur, gularøtur, garðakál og ymiskt annað, sum vit dyrka. Her eru skúlabørn og ung eisini ein stór hjálp, tá lúkast skal í stóru veltunum og kálunum, og tað eru fleiri, sum her hava
fyrstu rossini, eg hevði, blivu ikki ordiliga riðin til og kunnu gumpa nakað illa. Men vit vóru so ung tá. Tað er øðrvísi við teimum seinnu rossunum. Nú veit eg eitt sindur meira um ross og havi m.a. verið
fyrstu rossini, eg hevði, blivu ikki ordiliga riðin til og kunnu gumpa nakað illa. Men vit vóru so ung tá. Tað er øðrvísi við teimum seinnu rossunum. Nú veit eg eitt sindur meira um ross og havi m.a. verið
Kendi danski profesarin í útviklingspsykologi, Dion Sommer, sigur í eini samrøðu við Børn & Unge Nr.: 15, 2010:“Um tað er nakar, sum heldur, at børnini verða betur fyrireikað til at ganga í skúla
byrjaði. Heðin var ein av teimum, sum stovnaðu ungmannafelagið hjá Javnaðarflokkinum, Sosialistiskt Ungmannafelag, í 1965. Men tað var ikki sum javnaðarmaður, at hann fekk sæti í býráðnum á fysta sinni
fótbóltsinnlæring frá fremstu rekkju. – Mammubeiggjarnir plagdu at taka meg við til dyst. Sum ungur sat eg so millum allar GÍ leikararnar, tá teir høvdu taktikfund við Jóhan Nielsen, greiður Súni
