Sjúkrasysturin hjálpti væl til at at fáa alt at rigga, so skurðviðgerðin gjørdist so ómakaleys, sum til bar. Á, Harrans malargrót, læt í læknanum. - Hetta er jú eitt elligamalt nalvabind. Hetta slagi av gasi [...] tónadeyvur út og skurðseymurin var ikki eins vakur sum tann í rullupylsuseymingini hjá bóndakonuni. Kanska bar hann á Christian tíggjunda sála. Tað hildu allir menninir. Jenny fekk ikki orðið upp, tá ið hon hoyrdi

tónleik, so at eisini misljóðið gjørdist ein veftur í skaparverksins fullkomna plaggi. Og soleiðis bar tað á, at ikki bara álvar vórðu skaptir, valir, eldar, ljósálvar og døkkálvar, men eisini menniskjur [...] Andúin, ið rennur millum Gondor og Mordor. Har misti hann ringin og varð síðani sjálvur dripin. Nú bar so á, at ein lítil maður, róptur Déagol og skyldur við hobbar, ein dagin fann ringin. Men hann varð

Brynhild minnist best var, tá ið tey fingu at vita at høsnarungarnir komu úr eini maskinu! At hetta bar til var púra nýtt. Tá ið eg fór úr skúlanum, fór eg ikki til skips beinanvegin, tí eg fór at sigla [...] Eg var 33 túrar út í eitt við Norð­búgvanum. Vanliga plagdu menn at skiftast at vera við, men tað bar ikki til at skifta allar í senn. Tað var mangul uppá trolmenn, og eg varð mettur at vera ein slíkur

í avsláttri av ferðaavgjaldinum á hesum ferðaseðlum, sum sostatt gjørdist eitt slag av stuðli. Tí bar til at seta prísin niður á 695 krónur nøkur stutt tíðarskeið. Tað er harmiligt, at Dimmalætting ikki

var eisini her hann var bygdur. Men tað fyltist inn við skipum, og einki pláss var eftir. Í Aberdeen bar ikki til at bíleggja pláss. Men í Grimsby og Hull, var neyðugt at bíleggja pláss eitt samdøgur frammanundan

men ilt var at steðgað, tí eg hevði keypt bæði eitt og annað fyri prestafólkini. Og vit fóru. Væl bar til um Hólmin, men hiðani frá var ikki klárt, landsynningur eystan, og eingin var kumpassin. Ein var

Fjørðurin var fullur av fiski, og teir fingu nógv um summarið. Men um veturin var so kalt, at ikki bar til. Fjørð­urin gjørdist fullur av ísi, og hann gav tá land­inum navnið Ísland. Hinir báðir fóru aftur

stongin var eisini við. Tá var farið vestur um Skorðarnar. Her var so at sleppa sær uppá land, har tað bar til, og so ráddi um at fáa fuglin í netið. Eg minnist serliga ein ófýsnan túr, tá eg var 13 ára gamal

barometrið fall, og tað sá út til grimdarveður av nýggjum. Liggja um náttina yvir einum myrk­um vraki bar ikki til. Tað var ov hættis­ligt. Seinri á degi kom Havgásin fram við vrakinum. Hon koyrdi flaggið

Vit royndu so at fáa fútan at fáa Hvidbjørnen at flyta okkum í hvussu er til Reykjavíkar. Men hetta bar ikki til, tí Hvidbjørnen skuldi ansa eftir norðmonnum! Kosturin var reinur fongsulskostur. Tá vit bóðu