ta hjálp, eg havi krav upp á. Tað kann ikki bera til, at fólk sum koma illa fyri, skulu renna frá Peri til Pól. So brádliga hevur onkur gloymt at senda eitt skjal og so fært tú einki útgjald í tvær vikur

virtuost er hetta gjørt, at tú púra gloymir at hatta húsið í veruleikanum, jú bara eru húsini hjá Peri hjá Póli. Og fyri ikki at tala um allar ævintýramyndirar, har mongdir av løgnum verum, hava nógv um

hvørt ár. Ein samskipan av tilboðum má verða til taks, soleiðis at tey avvarðandi ikki skulu renna frá Peri til Pól fyri at fáa nøktandi endurvenjingartilboð. Hetta eigur at hava hægstu raðfesting í einum komandi

fyri “tí góðu tilgongdini”, at tað skal bera til at ganga gjøgnum eina hurð – sleppa frá at renna frá Peri til Pól – men á einum stað fáa røttu ráðgevingina og hjálp fyri at kunna liva ein vanligan gerandisdag

familjum tykkara í hesi sváru tíð. Góða Maikin. Tú hevur altíð staðið sum ein klettur undir liðini á Peri. Meðan hann alsamt gjørdist veikari, gjørdist tú sterkari. Tú gjørdist einsamøll við børnunum, áðrenn [...] gjørdist einkja. Eg veit, at sorgin er stór. Og ongi fløvandi orð kunnu fylla tómrúmið tú kennir eftir Peri beint nú. Men Per livir víðari í tær og tínum kæru børnum. Góði Per. Takk fyri tíðina tær untist her

longri enn 14 dagar. Tað eigur ikki at vera neyðugt, hjá fólki at ganga frá hurð til hurð, og frá Peri til Pól, ella kanska av tilvild kenna ein politikkara, fyri at fáa neyðugu hjálpina. Borgarar hava

hvussu lítið brúkaravinarlig fløskumóttøkuskipanin er í Føroyum, at man er noydd/noyddur at renna frá “Peri til Pól” fyri at sleppa av við fløskurnar. Soleiðis sum skipanin er sett saman taka teir handlar,

fyri, at børn teirra skulu fáa ta hjálp, sum teimum tørvar og hava rætt til. Tey mugu renna frá Peri til Pól, men ongin hjálp er at heinta. Tað virkar sum um at samfelagið – almennu Føroyar - góðtekur

avloysarar bara við hvørt. Nógv fólk hava ongan fastan kommunulækna at fara til, men mugu ringja frá Peri til Pól fyri at fáa eina læknaviðtalu. Alsamt meira vanligt hevur verið, at fólk í staðin leita sær

lýsingin hjá prestinum úr Skálavík, Kristiani Osvald Viderø, sigur so sera væl frá hesum: “Í húsinum hjá Peri varð livað nær náttúruni og eftir henni. Alt var heimagjørt og tikið úr lagdi og upp úr egnum brjósti [...] 150 árunum, endurgevi eg Kristian Osvald Viderø einaferð enn: ”Rytuvík var allar dagar fyrir gamla Peri páradísið á jørð. Hann var áttati tvey ára gamalur og havdi aldri verið hjá lækni. Men tá sjúklaðist