Hetta sóu vit undir verkfallinum, tá hon stakk Jørgen Niclasen í rygging við at vísa pedagogunum samhuga – og við at siga alment, at tey sjálvandi áttu at fáa virðing og lønarhækking.
Vit sóu tað aftur við koyripengunum hjá politikarunum. Eftir at hennara egna samgonga hevði felt uppskotið um at taka tær upp til 13.500 skattafríu krónurnar í koyripengum frá landsstýrisfólki, kom hon við eini fráboðan um, at politikarar sjálvandi ikki skulu skattast øðrvísi enn onnur fólk.
Og nú um vikuskiftið sigur hon, at »tað verður ikki við henni sum landsstýriskvinnu«, at pensjónirnar verða lækkaðar, nú Sambandsflokkurin ikki letst vilja hækka pensjónsaldurin so brádliga, sum Fólkaflokkurin.
Tú tyktist so skilagóð, Annika. Men tað virkar nóg so óbúgvið altíð at koma aftaná og siga, at tú ikki meinar tað so illa kortini.
Tú ert ein partur av samgonuni hjá Jørgen Niclasen – og tú fremur hansara politikk. Hevði tú verið øðrvísi, so hevði tú helst verið í onkrum øðrum flokki...
