Klokkan tvey setti Elin Lindenskov, forkvinna í Umhvørvisnevndini í Tórshavnar býráð, ovastenuna í allarbesta veðri.
»Sum barn svam egnógv í gamla uttandura svimjihylinum í Gundadali. Eg dugdi væl at svmija. Av tí sama havi eg ofta staði í vindeyganum í mínum barndómsheimi og droymt um at svimja út til Nólsoyar«.
Millum annað hesi orð segði Elin Londenskov í síni setanarrøðu á ovastevnu fyrr í dag. Og hon helt fram um sína hugtøku av Nólsoynni.
»Sjálvt um teinurin út til Nólsoyar er stuttur,so skuldu ganga 15 ár, áðrenn eg fyrstu ferð vitjaðiu í oynni. Tqað varvið motorbáti, Síðani tá havi eg fleiri ferðir vitjað í Nólsoy«.
Hon kom eisini inn á orkustøðuna og segði um (vónandi) komandi svikjihyin í Nólsoy:
»Svijihyluri í Nólsoy verður kanska fyrsti svimjihylur í landinum, sum verður hitaður við avlopsorku frá vindmyllum ella aðrari varandi orkukeldu«.
