Hvørji krøv seta vit til heimini? Hvat halda foreldur skúlan vera? Er skúlin ein lærustovnur, ella er skúlin ein ansingarstovnur. Hetta er í grundini ein sera áhugaverdur spurningur, tí hetta hevur nakað við arbeiðsumstøður hjá bæði lærarum og næmingum at gera. Og hvussu eru umstøðurnar hjá lærarunum at koma væl fyrireikaðir til ein eggjandi undirvísingardag, júst so, sum teir hava ætlað?
Ein stórur trupulleiki er, at alt ov nógvir næmingar koma ófyrireikaðir í skúla - at teir ikki eru mentalt klárir til skúlan. Teir hava kanska ikki gjørt heimaarbeiði, foreldrini tosa kanska ikki við næmingarnar um skúla og eggja teimum til lærdóm.
Virðingin fyri skúlanum, fyri øðrum næmingum og fyri lærarum og lærdómi sum heild er heldur ikki í ordan. Samskifti millum næmingar og millum næmingar og lærarar er heldur ikki altíð á einum hóskandi støði, alt hetta darvar eini sunnari undirvísing - sum við stuðuli heimanífrá kundi verið so nógv betur og givið so nógv frægari úrslit.
Er barnið ikki skúlaklárt, hví er tað so ikki trupulleikin hjá foreldrum heldur enn hjá skúlanum og øllum hinum næmingunum? Her skuldi skúlin sett foreldrunum krøv - tað kundi verið uppgávan hjá foreldrunum at fingið viðurskiftini hjá barninum í ordan – um tey so sjálv skulu møta í skúlanum, tí eitt slíkt barn oyðileggur so nógv fyri øll hini børnini - og ábyrgdin verður ikki plaserað á rætta stað – skúlin stendur í mongum førum hjálparleysur, og so kann í versta føri øll skúlagongdin hjá einum heilum flokki fara fyri skeytið.
Ikki bara tí, at ringar tíðir eru - men í heila tikið, so eiga heim og foreldur at taka størri ábyrgd av skúlagongdini og menningini hjá barninum. Tað er teirra skylda. Er tann skyldan og tann ábyrgdin plaserað, tástani eiga foreldur at kunna krevja sín rætt frá skúla og lærarum.
